toppen van de bomen

Hailey zag hoe de anderen een slaap of rustplek zochten. Zelf was ze nog helemaal niet moe dus stond ze feilloos op. Ze keek omhoog, ze zou naar de kruin van de boom klimmen om naar de wind te luisteren. Dat was haar plan dus begon ze te springen, de tak boven haar te pakken. Ze draaide zich rond en klom rustig neuriend verder. Nine was in een goede bui dus hij zei niks. Hij rustte uit. Zelf een demoon moet op krachten komen, na zo'n lange dag.

Met grote sprongen sprong Preal van tak naar tak . Soms sloeg er eens een tak in haar gezicht door de snelheid , maar een paar krasjes boeide haar niet zo . Zolangs ze maar geen littekens kreeg .Daar , voor haar , zat een perfect plekje . Het was een dikke tak met een groot blad over zich heen . Dus als het zou regenen , wat dit seizoen wel raar zo zijn , werd zij niet zo super nat . Zonder enig geluid te maken sloop ze naar de tak . Misschien zat er wel een een of ander beest in . Met haar ene hand haalde ze het blad weg en met haar andere hield ze haar zwaard stevig vast . Gelukkig , er was geen dier . Een opgeluchtte zucht verliet haar keel en ging ze op de tak zitten . Voor haar gevoel lag hij lekker dus kon ze ook flink uitrusten .

Langzaam klom hailey naar boven, ook haar blik was naar de nacht gericht. De prachtige nacht vond ze altijd. Dan kan ze even alleen zijn, rust hebben. Vrijuit denken. De wind werkte daar ook goed in mee. Hailey neuriede een leidje dat ze van haar zus had geleerd. Het werkte positief dus zong ze het vaak. Ze kon dan lekker uithuilen en nadenken over wat ze had gedaan. Na al die jaren was ze er namelijk nog niet overheen.

Ardanos gooide de bladeren van zijn schoot en ging liggen op de tak. Hij had zijn spullen al bij de school neergezet, maar die was blijkbaar nog niet open om te wonen. Hij had geen zin om helemaal terug te springen, dus maakte hij zijn riem los, bond die om de tak en hemzelf heen, en legde zijn hoofd op zijn armen. Hij keek naar boven en zag al sterren verschijnen. Toen bedacht hij zich, maakte zich weer los en sprong toen hoger de bomen in. Hij zocht een plek met een mooi uitzicht op de hemel. Hij zag een dikke tak, waar hij naartoe sprong. Hij maakte zich weer vast en ging weer liggen, nu naar de sterren kijken om te zien of hij een paar sterrenbeelden kon onderscheiden.

Vermoeid sloot ze haar ogen toen ze eindelijk goed lag . Wat was ze moe vandaag , dit had ze nog nooit meegemaakt . 'Slaaplekker' was het enige wat Knife nog zei , toen hoorde ze een doodse stilte in haar hoofd .'Ja , slaaplekker' zei ze nog en viel langzaam in slaap .

Hailey was nu ongeveer bij de kruin van de boom. Ze kwam boven het bladerdek uit en zong nu zachtjes. Nine zei helemaal niks, er was stilte in haar hoofd. 'Eindelijk rust..' fluisterde ze voordat ze opnieuw begon met het liedje. Hailey speelde met haar amulet en haar staart speelde met haar been, voorzichtig, zonder haar te schrammen. Als je angst weg was voor Hailey zag je dat ze eigenlijk best knap was. Met haar brodeaurode ogen met een vurige glans, hetzelfde geldt voor haar ogen. Weinig mensen zagen haar goede punten maar.

Ardanos hoorde iemand een liedje zingen. Hij zei niets omdat hij diegene, waarschijnlijk een van de anderen, niet wilde opschrikken. Hij deed zijn ogen dicht nadat hij nog wat sterrenbeelden had geoefend. Zijn vaardigheid was nog niet helemaal perfect, maar het kon er mee doorgaan. Toen opeens zag hij iets helders verschijnen, wat steeds groter werd. Hij deed zijn ogen weer open en zag een vallende ster richting het bos schieten. Hij merkte dat hij lichtjes de staart zag, dus waarschijnlijk zou de meteoriet niet op het storten.

Hailey had haar ogen gesloten maar voelde een soort fel licht erop en opende ze. Haar gezang verstomde en ze zag de meteoriet, hij intrigeerde haar. Mooi als hij was. Hailey had altijd wel een soort verbond gevoeld met vuur, daarom was dit ook zo mooi. Ze was niet bang dat hij hier neer zou storten, iets zei haar dat die dat niet zou doen, dan zou hij dichterbij zijn bedacht ze. Hailey glimlachte, ze begon een ander liedje. Een slaapliedje.

Ardanos vond het jammer toen het zingen stopte, maar hoorde uiteindelijk een ander liedje. Een slaapliedje waarschijnlijk. Hij zag dat de meteoriet bijna neerstorte, en ging rechtop zitten om te kijken of het dichtbij was. De meteoriet storte uiteindelijk maar zo'n twintig meter verderop neer. Ardanos maakte zich los, sprong naar beneden en rende toen over de takken naar de krater. Het steentje dat over was, was maar tien centimeter in doorsnee. Snel deed Ardanos een hoop stof rond zijn ene hand en hij pakte het hete steentje op. Toen klom hij snel weer in de bomen en rende terug naar waar hij vandaan kwam. Daar klom hij weer op zijn oude plek, legde de meteoriet neer, en legde de steen toen op zijn buik. De steen was nog lekker warm, maar niet heet, dus was het een heerlijke kruik.

Hailey merkte weinig van het geren. Ze zong rustig door. Hailey dacht niet dat er gewonden vielen toen ze de meteoriet hoorde neerstorten. Ze voelde zich nu zo kalm, haar hand gleed over haar been heen en die voelde ijskoud aan dus rilde ze even, daarna voelde ze weer een koede wind die haar de rillingen bezorgde dus hoorde je haar rillingen door haar lied heen wat ze eigenlijk doodzonde vond.

Ardanos hoorde de rillingen in het lied terwijl hij zijn ogen dicht had. Hij deed ze open en dacht aan diegene die het nu koud had. Hij haalde de steen weer van zijn buik en schatte dat die nog wel een paar uur warm zou blijven. Hij draaide zich om en vond het doodzonde om de steen af te staan, maar als iemand het er warm van kreeg vond hij het goed. Hij stond rustig op, liep om de boom heen en zag Hailey zitten. Hij bleef even staan tot ze hem op zou merken, dan zou hij pas gaan praten.

Hailey hoorde iemand aankomen en draaide haar hoofd naar de plek waar het geluid vandaan kwam en ze zag Ardanos. Ze had ondertussen geprobeerd om haar broekje naar beneden te trekken wat niet lukte. Ze keek Ardanos uitnodigend aan. 'Hee.. Hoelang hoorde je me al?' vroeg ze omdat ze wist dat hij daar net pas stond. Ze wist niemand dat er iemand had meegeluisterd, het gaf haar geen prettig gevoel en deels ook weer wel, het was dus niet slecht geweest anders had hij vast wel gezegd dat ze moest stoppen.

"Sinds ik op de tak lig die ik heb uitgekozen." zei Ardanos zonder een exacte tijd te geven. "Ik hoorde de rillingen in je stem, heb je het koud?" Hij keek vragend naar Hailey en zei toen "Ik heb wel wat tegen de kou." Zelf zou hij het niet al te snel koud krijgen, hij was iemand die het koud kreeg op de vreemdste momenten, maar nooit door echte kou het koud zou krijgen. Hij stak zijn hand met de meteoriet erin uit, die nog steeds warmte afstraalde.

'Hmm.. Ja ik heb het wel een beetje koud ja..' zei ze tegen hem terwijl ze van hem naar de meteoriet keek. 'Die heb je net gevonden hè?' vroeg ze aan hem. Eigenlijk wist ze het antwoord wel maar ze vond het prettiger om een gesprek op te starten. 'Wat vond je ervan?' vroeg Hailey daarna een beetje blozend omdat ze neit gewend was dat iemand haar hoorde. Ze was dus erg benieuwd of het goed was. Logisch, wie zou dat niet zijn.

Ardanos liep rustig naar Hailey en zei "Dit is misschien beter." Hij gaf haar de meteoriet en zei toen "Ja, die heb ik net gevonden. En je zong best goed." Het was te donker om subtiele gezichtsuitdrukkingen te zien, dus zag Ardanos niet dat Hailey bloosde. "Je bent best goed, zoiets zou af en toe fijn zijn om te ontspannen." Toen herrinderde hij zich dat hij nog een klein potje met balsem had wat de spieren snel warm kon maken, dus waarschijnlijk Hailey ook. Hij haalde het potje vast uit een van zijn zakken.

Hailey pakte de steen vast en voelde zijn warmte. 'Heerlijk..' fluisterde ze. 'Vond je dat echt?! Het zijn namelijk maar kinderlijke liedjes die mijn zus me had geleerd.. Het is de enige sterke positieve herrinering die ik heb.' zai Hailey tegen hem. Ze had het gevoel dat ze zo rood was als een tomaat en was blij dat het donker was maar volgens haar gloeide ze. De meteoriet voelde nu heerlijk in haar hand. Ze had gelijk een warm gevoel.

"Ja dat vind ik echt." zei Ardanos zachtjes. "Wees blij dat je zo iets moois als herrinnering hebt, en je had waarschijnlijk een geweldige zus." Hij keek onzeker naar Hailey en zei toen "Leg de steen op je buik als je gaat liggen, dat zorgt voor een veel warmer gevoel. En als je het nog koud hebt zorgt dit wel voor een warm gevoel." Hij hield het potje met balsem omhoog en zei "Het zorgt voor een licht brandend gevoel. Ik gebruik het om de spieren warm te maken, maar waarschijnlijk kan je het ook wel gebruiken om gewoon warm te worden." Hij legde het potje naast Hailey en sprong toen naar een andere tak. Daar ging hij liggen. Het was iets minder comfortabel als zijn vorige plek, maar het maakte hem niets uit.

Hailey knikte. 'Bedankt..' zei ze maar tegen hem omdat hij weer ergens anders ging liggen. Ze deed de steen onder haar shirt en voelde gelijk de warmte doorstromen. Daarna bekeek ze het potje, het lukte Hailey niet om hette lezen dus opende ze het. Hailey smeerde wat op haar blote benen en armen. Ze voelde het brandende gevoel en het voelde eigenlijk best prettig. Ze wist niet waarom, misschien omdat ze zo van vuur hield.

Ardanos knikte alleen maar even kort als antwoord. Zijn voeten lagen nu naar de stam en hij rolde even om zodat hij op zijn buik kwam te liggen. "Geen dank." zei hij. Hij keek naar Hailey en hij wist niet wat hij zo bijzonder aan haar vond. Misschien dat ze een demon in zich had, misschien iets anders. Hij plukte een takje van de boom en begon daarop te kauwen, hij wist echt niet wat hij anders moest doen.

Hailey sloot het potje toen ze klaar was en begon toen zacht weer te zingen. Dit was weer een liedje. Ze had het van haar moeder geleerd. Hailey glimlachte en keek naar Ardanos. Ze vond dat hij iets speciaals had. Hailey was zo dankbaar dat Nine haar gedachtes nu niet verstoorde. Dan kon ze tenminste rustig nadenken zonder andere gedachten, al wist ze wel dat hij haar in de gaten hield.




( Only hope - Switchfoot )https://www.youtube.com/watch?v=4kC3r_poOl8&translated=1

Toen Dust hoorde dat Hailey weer begon te zingen droomde hij helemaal weg bij het lied. Hij wende snel zijn ogen af toen hij zag dat Hailey terugkeek en draaide zich weer om zodat hij op zijn rug lag. Hij was behoorlijk moe, ook van de reis, dus deed hij zijn ogen dicht en zei "Weltrusten." Hij gebruikte zijn armen als kussen en zou de volgende ochtend de steen en het potje balsem wel terug vragen. Hij hoefde ze niet per se, maar het was wel fijn als hij ze terug kreeg.

Hailey glimlachte terwijl ze naar de sterren keek en zijn welterusten hoorde. 'Trusten..' zei ze snel tussen een adempauze door voor ze weer verder ging. Naar de sterren kijkend. Hailey luisterde naar Ardanos zijn steeds regelmatigert wordende ademhaling en naar de andere geluiden, ze hoorde de ademhalingen van Preal en Natas en Hailey dacht dat ze sliepen, ze was nu aan de warmte gewend maar voelde soms nog wel een krachtige stoot ervan die haar weer warmte gaf. Hailey doezelde nog niet weg. Ze was er gewoon te wakker voor, dat gebeurde niet vaak maar als het gebeurde kon ze zo wel eens een hele nacht wakker blijven en de volgende dag nog fit zijn.

Haar slaap verliep rustig . Ze was te moe om ook maar over haar herinneringen te dromen . Die nachtmerrie's had ze zo vaak , over haar verleden . Hoe ze gepest werd en soms ook geslagen .

Ardanos sukkelde uiteindelijk in slaap. Hij droomde over zijn opa, die hem verhaaltjes vertelde over zijn demonenjachten. Hij merkte dat hij niet kon praten, alleen maar kon brabbelen. Lopen ging zonder begeleiding ook nog niet, maar luisteren kon hij als de beste. Hij hoorde van zijn opa alles wat Hailey hem had verteld, inclusief het toeval wat er gebeurde toen zij aan het knokken waren. Maar toen kwam zijn vader binnen, woest, en zei tegen mijn opa dat hij dat nooit meer mocht vertellen.

Toch schrok ze wakker . Niet door een nachtmerrie maar door een geluid wat haar de angst toe deed . Een gorgelend geluid , alsof er iemand naast haar stond waarvan zijn luchtweg was doorgesneden . Het leek net alsof diegene haar iets wou vertellen . 'Knife , wat is dit' vroeg ze , nogsteeds rustig . 'Ik weet niet , ik zal wel proberen te kijken via achter' . Het geluid werd harder en het ding zou nu waarschijnlijk vlak achter haar staan.'Is het een geest?' . 'Ik weet het niet , ik kan het niet zien . Kijk achterom' zei hij op een bevelende toon . Nu moest hij ook weten wat het was.