toppen van de bomen

"Zolang we maaar iets hebben om over te praten vind ik het goed als we blijven." zei Ardanos grijnzend. "En wat is er zo grappig? Toch niet mijn lippen hè?" Hij keek een beetje blozend naar Hailey. Hij stond op, zocht zijn tassen op en pakte er een klein, fragiel mesje uit. Hij stak het voorzichtig in een spleetje in de tak waar ze op zaten en zei toen "Ik ben zo terug." Hij sprong snel een stukje verder kapte een houtblok af.

Hailey knikte. 'Het was om je lippen ja,' zei ze met een grijns. 'En ik wacht wel, dan ga ik een onderwerp bedenken..' zei ze met een vrolijke lach. Hailey neuriede een liedje toen hij weg was, een liedje dat verder eigenlijk niemand hoefde te horen omdat het zo persoonlijk was. Ze had het samen met haar moeder bedacht de nacht dat ze stierf wat haar erg raakte. Ze glimlachte en pinkte een klein traantje uit haar ooghoek weg.

Ardanos wachtte even met teruggaan toen hij het blok hout had goedgekeurd. Hij wist niet helemaal zeker of ze hem nu al verwachtte, dus sprong hij even in het rond. Hij dacht aan de ontmoeting en grijnsde. Toen was ze zo koel, en nu zulk fijn gezelschap. Hij begon terug te springen terwijl hij een simpel deuntje floot, dus ze zou het horen dat hij eraan kwam. Hij ging nog een sculptuur maken, misschien ook van haar.

Hailey neuriede door maar was niet meer zo emotineel, ze dacht aan Ardanos. Hailey stopte met neurien en begon na te denken, zelf was ze erg koel maar minder waakzaam, ze vond Ardanos erg waakzaam en was blij dat hij haar niet verafschuwde. Hailey glimlachte erbij omdat hij haast de eerste persoon was naast Kyle. Ze vond het prettiger om samen met Ardanos te zijn dan met Natas en Preal, niet dat ze neit aardig waren maar Ardanos was prettig praten.

Ardanos kwam weer terug op de tak waar Hailey zat en stopte met fluiten. "Zo, dan heb ik iets te doen als we praten." zei hij grijnzend. "Wat zal ik eens maken?" Hij keek twijfelend voor zich uit, hopend dat Hailey hem op ideeen zou brengen. Hij bedacht zich dat hij haar weer kon maken, maar misschien zou ze het niet willen. Hij kon ook een vogeltje namaken dat op de tak zat.

Hailey keek hem glimlachend aan, ze voelde zich beter na het denken en met het liedje was ook een soort last van haar afgevallen. 'Noem iets dat je op dit moment heel graag wilt en dat je kunt krijgen.. Dan maak je dat..' gaf ze hem als tip. Hopelijk vond hij haar rip wat maar zelf hielp het haar wel altijd als ze even triest was dus waarom zou het niet helpen, het was een positieve gedachte. Hailey glimlachte.

Ardanos knikte en begon rustig de bast van het houtblok af te halen. Hij dacht ondertussen na over wat hij zou maken. Hailey's tip was wel handig, maar hij kon eigenlijk alleen maar aan haar denken en hij dacht dat hij haar vast niet zou kunnen krijgen. Toen bedacht hij zich dat hij een mooi vogeltje eruit zou kunnen maken. Hij lokte een vogeltje met wat zaadjes naar zich toe en begon het vogeltje in zich op te nemen.

Hailey glimlachte toen ze het vogeltje zag en even keek ze naar Ardanos maar snel sloeg ze haar ogen weer neer. Hailey draaide haar gezicht een kwartslag en keek triest glimlachend voor zich uit. Hailey betrapte zichzelf erop dat ze de hele tijd aan Ardanos zat te denken en daar ging haar rust. "Wat denk je wel niet dat je doet?!" "Hoebedoel je?" "Hoebedoel je.. Hoebedoel je.." deed Nine haar na met een irritante piepstem. "Houd toch op. Hij is het niet waard." "En waarom dan niet?" "Omdat hij familie-" "Familie telt niet." "Je zal hem aan stukken scheuren of verbranden." "Nee, dat zal ik niet!" "Maar denk eens aan.." HAiley wist wat hij bedoelde en daar wilde ze juist niet aan denken.

Ardanos veranderde van houding, waardoor het vogeltje opschrok. Hij pakte het kleine mesje en het houtblok en begon rustig een vorm eruit te halen. Je zag dat het een vogel werd, maar nog niet wat voor eentje. Ook liet hij een stuk aan de onderkant ruw zodat het daarop kon staan. Het vogeltje kwam nieuwsgierig terug, nu met een ander vogeltje bij zich. Ardanos stak zijn hand uit en eentje hipte zijn hand op.

Hailey trieste glimlach was verdwenen en er was een triestere blik voor in de plaats gekomen omdat ze dacht aan die ene keer. Ze had ooit een keer een jongen leuk gevonden en dat was wederzijds, maar toen ze elkaar zoenden krabde de staart Hailey en de jongen verschrikkelijk, tot bloedens toe. Nine had toen uitgelegd dat alleen de juiste ware persoon niet zou worden gekrabd, dat was hetzelfde, min of meer bij hem geweest. Hailey vond dat verschrikkelijk en omdat ze ouder werd en dus verder volgroeide werd het steeds gevaarlijker.

Ardanos probeerde het vogeltje wijs te maken dat Hailey nog meer zaadjes had. Hij gooide telkens een zaadje achter haar en het vogeltje begreep het uiteindelijk. Het vloog op en landde op Hailey's hoofd terwijl hij vragend naar Ardanos keek. Die gooide nog een zaadje omhoog en het vogeltje vind het gemakkelijk op. Snel ging hij weer verder met zijn vogelbeeldje.

Hailey keek op toen ze wat op haar hoofd voelde en zag het opgevlogen vogeltje. Ze begon te grijnzen en zag de zaadjes naast haar. Snel keek ze Ardanos aan, met een glimlach, haar triest gevoel was verdwenen. Hailey lokte het vogeltje met wat zaadjes op haar hand. Tenminste ze deed haar best en gelukkig voor Hailey lukte het want het vogeltje kwam de zaadjes van haar hand eten.

Ardanos glimlachde omdat het er zo grappig uit zag. "Dat staat je leuk." zei hij grijnzend. "Hou het vogeltje maar even op je hand, dan kan ik het namaken." Hij begon nu aan de fijnere omtrekken, dus zag je al snel dat er een vogeltje uit kwam, een vink. Ardanos stapte meer naar voren zodat hij de details beter kon zien. Hij zag wat voor structuur de veren hadden van het vogeltje en begon die na te trekken.

Hailey glimlachte even zuur naar hem voor de grap maar hield gewoon het vogeltje vast zoals hij zei en voerde hem soms even een zaadje om hem tevreden te houden. Hailey keek naar Ardanos werk waar hij mee bezig was en het begon al echt te lijken. Hailey vond het nog steeds heel knap wat hij deed omdat het ook zo goed lukte. Haar vrolijkheid was terug, ze voelde zich goed en daar was ze blij mee.

Ardanos had bijna het vogeltje klaar en zette zijn mes weer in de stam. Toen liet hij het beeldje zien aan Hailey en het vogeltje, dat verbaasd ernaartoe hipte. Hij kroop gelijk onder de vleugel van het beeldje en zette toen zijn veren uit zodat hij het lekker warm zou hebben. Ardanos moest lachen en zei "Zullen we het hier maar laten staan? Volgens mij vinden de vogeltjes het erg lekker."

'Goed idee..' zei Hailey tegen hem. 'Maar misschien is het handiger als wehet beeldje een tak hoger zetten, dan hebben wij en zij meer vrijheid.' zei Hailey. Ze glimlachte om het vogeltje en keek Ardanos aan. Hailey neuriede een makkelijk deuntje, ze had het van een vogeltje overgenomen dus het vogeltje zou het van haar over kunnen nemen, dan zou hij haar altijd herkennen en niet als vijand.

"Ja, laat ik dat maar doen." Ardanos klom snel een paar takken omhoog, zette het beeldje neer en klom toen weer naar beneden. Het beeldje was gelijk drukbezet met vogels, die allemaal kwetterden. "Kijk, ze vinden het leuk." zei hij glimlachend. Hij keek naar Hailey en vroeg toen "Heb je ooit huisdieren gehad?" Hij keek naar het vogeltje en luisterde naar het deuntje dat Hailey neuriede.

Hailey glimlachte toen ze de vogeltjes zag. Ze stopte met neurien en keek hem aan. 'Nee.. Ik heb het wel geprobeerd maar de meesten dieren willen niet met mij omgaan.. Heb jij wel huisdieren gehad?' vroeg Hailey aan hem. Zachtjes hoorde ze een vogeltje haar deuntje fluiten. Het was nog een kleinere en die kwam op haar schouder zitten en floot rustig door. Hailey glimlachte.

Ardanos knikte en zei "Alleen maar een kat, die al dood is." Hij keek naar Hailey en zei "Nou, misschien kan je een vogeltje als huisdier nemen, die lijken je aardig te vinden." Hij glimlachde terwijl hij naar de vogeltjes keek. "En het zou me grappig lijken om een vogeltje te hebben."

'Hmm, Hij mag komen en gaan en ik zal hem eten geven maar hij niet mijn eigendom... Maar hij is welkom..' zei HAiley vrolijk. Het vogeltje vloog op van haar schouder en nestelde zich in haar lange tuniek die een beetje bij elkaar gedrukt was. Hailey vond het wel een beetje vreemd omdat ze nog noit zo'n vogel had meegemaakt. "Ik krijg er honger van, haal dat ding weg." "Nee, hij is schattig!" "Oja, Jij krijgt er geen honger van, ik haat dat menselijke deel van je soms." "Houd je mond dat is niet eerlijk om te zeggen."

Ardanos glimlachde. Het liefst zou hij een kleine tekening maken, maar hij had geen papier en potloden bij zich. "Ja, misschien is dat beter." zei hij. Hij deed zijn mantel om zich heen omdat hij het koud had gekregen. Hij rilde een beetje, maar dat was lastig op te merken. Hij keek omhoog, door de bladeren en zag dat het bewolkt was, een grijze kleur. "Ik denk dat we regen kunnen verwachten." zei hij.

Hailey keek even omhoog. 'Ik haat regen.' zei ze zuchtend. Ze deed haar kap over haar hoofd. Hailey dacht dat ze iets hoorde maar wist het niet zeker. Volgens haar hoorde ze Ardanos rillen omdat ze dat heel licht hoorde. Soms verbaasde zelfs Hailey zich over haar goede oren. 'Heb je het erg koud?' vroeg ze hem, ze wilde niet dat een goede vriend, eigenlijk haar enige vriend zou staan klappertanden terwijl zij hem kon opwarmen. Hailey's temperatuur was hoger dan die van andere mensen.

"Nee." zei Ardanos. Hij rilde een beetje, maar had het nooit echt koud. "Heb ik vaker na het eten. Ik heb een efficiente bloedsomloop." Het was al even geleden, maar door het houtbewerken was het hem niet opgevallen. "Ik heb volgens mij nog iets gezien waar we onder kunnen schuilen." zei hij. "Het was een soort schuurtje, behoorlijk vervallen en er zaten gaten in het dak, maar er zijn genoeg plekken om te schuilen."

Hailey knikte. 'Echt niet? Want ik kan je zo opwarmen..' zei ze tegen hem voor de zekerheid. 'En dat schuurtje lijkt me perfect. Zullen we daar maar heen gaan?' vroeg ze aan Ardanos. Voor Hailey was tijdens regen min of meer alles beter dan in een boom zitten. Ze glimlachte om het feit dat hij zo oplettend was gweest anders had ze nog in de boom gezeten.

Ardanos knikte en zei "Oke, laten we dan maar gaan." Hij hoorde lichtjes de bladeren ruisen en zag ook vogels laag vliegen. Hij stond makkelijk op en zei toen "En je hoeft me niet op te warmen hoor, tenzij je dat zelf graag wilt." Hij sprong rustig, zodat Hailey hem makkelijk kon volgen en zag al bijna het schuurtje staan. Hij stond er al snel binnen, waar hij het iets fijner vond.