toppen van de bomen

Natuurlijk springen de meeste ninja´s door de toppen van de bomen om ongezien het bos door te komen. Gelukkig staan er in dit bos genoeg sterke takken en bomen om iedereen te houden. Het kan soms wel druk zijn omdat dit natuurlijk een van de drukst bezochte ninja plekken is. JE wordt dus wel gezien maar alles is beter dan gewoon op de grond.
Het zijn vooral takken en is hoog van de grond. Je ziet geen afdrukken van mensen omdat ninja´s al hun sporen uit wissen. Je ziet de wolken soms maar voor een deel is het helemaal bedekt met bladeren.
hoeveel personen : maakt niet uit
level : alle zijn welkom

Soepel sprong Natas verder van de ene tak naar de ander. Ze bleef de hele tijd naar onderen kijken. Het leek dat ze lette op haar voeten maar eigenlijk wou ze gewoon niet op kijken. De hele weg die ze al naar de school had afgelegd hadden mensen haar al geachtervolgd. Nu probeerde Natas niet naar voren te kijken omdat ze misschien de mensen wel zag en meteen alles over hun wist of misschien nog erger. ´Waarom dood je de achtervolgers niet´ vroeg de stem in Natas haar hoofd. Hij had wel een beetje gelijk vond Natas , ze waren irritant, maar vermoorden zou ze niet zo snel doen. ´Hou je mond´ dacht Natas terug. Het was best ingewikkelt een demoon in je lichaam maar toch wist Natas er mee leven. Alles oog heeft haar ook vaak geholpen. Hij had haar al een paar technieken geleerd zoals koppiejutsu. Dat deed hij waarscheinlijk omdat als Natas dood ging hij ook dood ging. Dat was de enigste reden en dat wist Natas heel goed. ´Kunnen we niet even stoppen en naar die ninja´s kijken´ vroeg de stem weer op zijn aller liefst. Weer iets typisch voor hem. Hij wist altijd de zwakke plekken van mensen. De vaart van Natas werd minder en uiteindelijk stopte ze op een tak. Ze keek op naar de verte en keek hoe ver de school nog zou moeten zitten. Opeens hoorde ze een geluid uit de andere kant van de bossen komen. Het was een ander geluid dan de achtervolgers dat wist Natas wel. Toch ging ze in verdedigingshouding staan om wat het ook was aan te kunnen.

Hailey sprong rustig verder over de takken. Het was erg makkelijk voor haar omdat ze door haar staart en oren veel meer evenwicht had dan de gewone mens. Vaak zelfs meer dan menig ninja. Ze wilde zo snel mogenlijk naar de school toe om haar verleden even achter zich te laten. Hailey was benieuwd hoe het er aan toe ging. Ze wilde beginnen met denken toen ze plotseling een hongerig gevoel kreeg en omlaag keek. Ze moest wat te eten hebben. "Kun je niet wachten?" vroeg de stem van de negen staarten vos. Hailey noemde hem ondertussen al Nine. Ze wist nog niet waar de stem vandaan kwam. Nou eigenlijk wel, maar ze wilde het niet weten. 'Waarom?' vroeg ze hem. "Omdat we nog even verder moeten en er mensen in de buurt zijn."

Natas keek naar de kant waar het andere geluid vandaan kwam. De achtervolgers achter haar gingen ook langzamer en stopte ook uiteindelijk. Natas aarzelde zal ze er heen gaan ? Zal ze het wagen ? De vragen stroomde haar hoofd in. ´Ga er gewoon op af´ zei de stem weer in haar hoofd. Het klonk bijna lachend dus als hij een mond had zou hij waarscheinlijk grijnzen. Meestal overwoog ze eerst tien keer de beslissingen van alles oog. Hij wou mensen doden en dat wou Natas niet. Hij kon haar makkelijk met een slim plan dat wel laten doen. Maar deze keer deed ze het wel. Ze sprong weer verder over de takken. Niet lang want al gauw zag ze een meisje staan. Natas probeerde natuurlijk weg te kijken maar ze had het al gezien. Ze wist wie het meisje was en wat ze deed. ´Zo hij is er ook nog´ zei de stem waarscheinlijk grijnzend. Natas dacht dat hij waarscheinlijk over de demoon sprak die ze zelf ook zag. ´´Hoi´´ riep Natas maar naar het meisje en ze sprong verder dichterbij. Als ze allebei demonen hadden dan konden ze toch vrienden worden hoopte Natas.

"Ach, die aanwezigheid voelde ik dus. Mijn oude vriend is er nog." zei Nine tegen Hailey toen Hailey Natas zag naderen. Ze vroeg zich even af wie zijn oude vriend was maar dacht toen dat het waarschijnlijk een demoon was. Dus ze was niet de enige. 'Hoi.' zei Hailey vrolijk terug tegen het meisje. Ze had geluk dat Hailey vrolijk was want normaal was ze erg stil en zei ze geen woord. Hailey glimlachte zelfs. "Ga naar haar toe.." zei Nine. " Zeg je bent mijn baas niet.." zei ze terug.

Natas was blij dat het meisje antwoorde en ze sprong weer verder naar haar toe. Toen ze op de zelfde tak stond als het meisje stak ze beleefd haar hand uit naar het meisje. ´´Ik heet Natas´´ zei ze glimlachend. Natas was vooral blij omdat eindelijk iemand was die haar niet zou afstoten omdat er wat in haar zit. ´Wat´ vroeg de stem vragend aan Natas. ´Dat denken de meeste nu eenmaal over jou´ dacht natas rusitg. Ze wist dat alles oog dat niet leuk vond maar het was nu eenmaal zo dus hij kon er niet veel aan veranderen. Ondertussen hadden de achtervolgers Natas gevolgd naar het meisje en zaten nu te overleggen wat ze zouden doen.

Hailey nam de hand aan. 'Hailey..' zei ze vriendelijk terug. 'Zo te zien heb je bezoek..' zei Hailey tegen Natas. Ze zag de achtervolgers. Hailey was een beetje kwaad op Nine omdat hij haar zo commandeerde. "Wat is er?" vroeg Nine aan haar. "Nou ik wil niet dat je me behandeld als je hond. Je leeft tenminste deels door mij.." zei Hailey gepikeerd. "Ach kom.." zei hij strelend. Hij wist dat ze voor hem zou vallen. "Ik heb niks gedaan in vergelijking met jouw daden. Maar we doen allemaal aan vergefen en vergeten.. Nietwaar..?" zei hij tegen haar.

Natas keek om naar de struiken waar de achtervolgers zaten en daarna weer naar Hailey. ´´Ja ik wist dat al. Ze hebben me al een tijdje gevolgd´´ zei Natas nuchter. ´Dat kan je wel zeggen´ zei alles oog. Natas begon een beetje te grinneken om de sarcastische toon van hem. Maar na een tijdje stopte ze daar ook mee. ´´Ik zou wel zien , als ze mij aanvallen dan val ik gewoon terug aan´´ vervolgde Natas. Dat was het plan dat Natas had waar natuurlijk alles oog niet mee eens was.

Hailey knikte. Ze ging even op de tak zitten en krabde aan haar oor. Ze hield haar hoofd schuin om te luisteren. 'Zeg Natas, hoe oud ben je eigenlijk?' vroeg Hailey haar. Ze vond Natas vergeleken met zichzelf erg jong lijken. MIsschien was ze ook wel jong. " Je moet minder vragen, zij wil ook al die dingen over jou weten. Hoe minder men over je weet, hoe beter" zei Nine tegen haar. "Zeg mag ik dan met helemaal niemand praten en helemaal alleen leven." kaatste Hailey terug.

Natas keek hoe Hailey haar oor krabde. ´ha Echt iets voor hem´ zei alles oog. Natas rolde met haar ogen. Die kende elkaar zeker langer bedacht Natas zich. Toen ze de vraag hoorde van Hailey vond ze het niet erg te zeggen. Ze wist zelf immers hoe oud Hailey was. ´´15 jaren al weer´´ zei Natas bijna trots. Ze was best wel jong voor een ninja maar ze wist zelf veel meer dan andere mensen dus vond ze het nooit erg. Ze keek naar Hailey. Zou ze ook gaan vragen ? Ze wist het al dus waarom zou ze dat doen ? ´Zou ik het vragen van negen staart vos´ dacht Natas. ´Doe maar we zien wel wat er gebeurd´ zei alles oog nu lachend. ´´ehm Heb jij ooit gehoord van demonen´´ vroeg Natas zo rustig mogelijk.

'Ja.. Heel veel heb ik gehoord. En jij natuurlijk ook.' zei Hailey. Het eerste wat onverschillig. Ze had zo'n gevoel dat Natas het antwoord al wist voor ze het had gevraagd. Het was dan ook niet zo moeilijk te raden dat er iets "mis" met Hailey was, zoals vele het noemden. "Wat is er mis met mij?!" vroeg Nine gepikeerd aan haar. "Niks, maar zo noemen mensen het.." zei Hailey tegen hem.

Natas keek naar Hailey. Zou ze het al weten van alles oog ? ´´Ja ik weet er veel van omdat de meeste mensen mij uit de weg gaan´´ zei Natas terwijl ze naar onder keek. Dit was meestal al genoeg om te laten zien dat je een demoon had. Iedereen rende ook voor haar weg. Wat best logisch is als je bedenkt dat met een oogcontact ze bijna iemand kan doden. Natas zuchte diep. Het was niet een makkelijk leven maar ook niet een van de ergste dacht Natas .

'Dat ken ik. Daarom woonde ik ook alleen tot ik er weg ging. Mijn reis verliep rustig. Wie zou er nou contact met mij willen hebben..' zei Hailey onverschillig maar met een koele ondertoon. Ze zat best goed, haar staart zwiepte een beetje heen en weer. Ze merkte het allang niet meer. 'Ik denk dat alles oog de negen staarten vos ook al heeft opgemerkt. Of zoals ik hem noem, Nine. Ik vind dat andere te lang.' zei ze tegen Natas. Ze voelde een soort blijheid in zich dus haar gedachte ging naar Nine. "Jij vindt het niet erg dat ik je zo noem toch?" "Nee, wat moest je anders als klein meisje.."

Natas was eigenlijk wel opgelucht dat Hailey het ook wist. ´´Ja hij wist het al van ver´´ gaf Natas rustig toe. ´´Dat krijg je met dit soort ogen´´ zei Natas terwijl ze naar haar ogen wees. Het kwam er verbittert uit maar eigenlijk was ze niet zo verbittert. ´´Trouwens misschien is het ook slim dat ik een kortere naam verzin´´ zei Natas na denkend. ´Als je het maar laat´ zei alles oog boos tegen Natas. Natas kon het niet laten om er even om te lachen.

Hailey glimlachte. Ze zuchtte van binnen. 'Er is toch niks mis met je ogen. Niet voor mij in ieder geval. Het is moeilijker te herkennen dan mijn oren en staart.' zei Hailey. Bij het woord staart gleed die langs haar been. Soms had Hailey het gevoel dat Nine dat deed. De staart ging een voor een met de negen puntjes over haar been heen en het kietelde Hailey die grijnsde. Ze keek Natas serieus aan.

Natas keek naar de oren van Hailey. Ze vond ze niet zo raar als ´normale´ mensen misschien ze zouden vinden maar dat was haar mening. ´´Dat klopt niet zo opvallend´´ zei Natas. Het kwam er een beetje verkeerd uit vond Natas maar dat kon ze er niets aan doen. ´´Maar tenminste niet zo erg nog´´ zei Natas. De nog had ze van zelf toe gevoegd omdat ze ook wel zag wat de staart kon doen als het vol groeit was.

Hailey glimlachte. 'Nog niet. Maar ik groei sneller dan je denkt..' zei Hailey tegen haar. 'Wat doen je ogen dan?' vroeg ze aan Natas. "Alles oog stond bekend om zijn alziende, alwetende oog. Levensgevaarlijk als ze volgroeid is. Ze kan je met een blik doden." zei Nine tegen haar. Hailey bromde heel zacht. "Maar wat is er gevaarlijk aan jou?" "Dat ga ik je niet verklappen.." "Waarom niet?" "Nou omdat je dan gaat walgen van jezelf maar ook van jezelf gaat genieten."

Natas was heel verbaast toen Hailey het vroeg. Haar mond viel nog net niet open terwijl alles oog hard in haar begon te lachen. ´´Na al die jaren nog steeds niet verandert´´ zei hij nog tussen het lachen door. Soms vond Natas het wel jammer dat ze hem niet kon slaan. Ze kon zich zelf wel slaan maar dat zou dom zijn. Ze haalde diep adem en consentreerde zich weer op de vraag. ´´ehm Ik kan er later waarscheinlijk alles mee´´ zei Natas nuchter. Ze kon er nu al wel wat mee maar ze had het nog niet onder controle.

'Ach ja, Natuurlijk.' zei Hailey glimlachend. "Nine dat is wreed." "Dat is hoe ik ben.." "Vind ik niet." "Ja, maar jij bent anders.." Hailey zuchtte vanbinnen om hem en Nine begon te lachen. 'Ach.. Ik zie de angst er nog niet van in.' Later misschien wel, dacht ze erachteraan. Ze keek Natas aan. 'Ik ben benieuwd naar wat de toekomst brengt en heb angst voor wat ik over het verleden te weten kom.' zei Hailey wijs. Daarna sloot ze wijselijk haar mond.

Natas begon schugtig te lachen. Het verleden en de toekomst waren twee dingen die ze niet meer hoefde te weten. Natas keek weer even naar de bosjes waar de achtervolgers eerst zaten. Ze hoorde dat ze er niet meer waren. Verbaast dacht ze na. ´Kunnen ze weg zijn´ vroeg Natas aan alles oog. ´Nee, wat denk je ze zijn slimmer gaan zitten. Jullie kunnen je beter voorbereiden´ zei alles oog boos. Waarscheinlijk omdat hij het logisch vond. Natas deed maar wat alles oog zei en zei zelf tegen Hailey ´´we moeten op passen´´.

Hailey knikte. 'Wanneer niet..' zei ze een beetje sarcastisch. Ze keek omhoog door het bladerdek. Ze voelde hoe de staart haar aaide lichte krasjes maakte op haar huid. "Wanneer niet.. Kon je niks beter bedenken?!" zei Nine sarcastisch. "Nee, bedenk jij dan maar wat.." "Hmm.. Jij moet praten." "Kom op zeg.. Niet zo flauw doen.." Nine zuchtte. "Waarom moet je altijd zo... Zo.." "Naar waarheid praten.." "Nee, eigenlijk wilde ik irritant zeggen."

Natas haar gezicht stond serieus terwijl ze van binnen gewoon nog lachte. Natas wou haar mond open doen maar opeens vlogen de shurikens naar hen toe. ´´Pas op´´ riep Natas terwijl ze weg dook. Het waren duidelijk ook academy studenten. Je kon het al zien omdat ze van de missie naar gevecht gingen. Maar ook omdat de shurikens niet al te moeilijk waren om te ontwijken. Natas keek om naar Hailey om te kijken of ze het ook had ontweken.

Hailey had ze horen aankomen toen ze nog aan het praten was. Ze draaide soepeltjes een half rondje om de tak heen en hing onder de tak. Ze bleef door haar staart goed hangen. Toen de slecht geworpen shurikens geworpen waren draaide ze het rondje af en zat weer. Daarna sprong ze op en keek naar Natas. Daarna naar de plek waar de shurikens vandaan kwamen, met een kwade, kille blik. "Goed zo Hail. Doe ze maar wat aan, dat verdienen ze." zei Nine haar opjuttend. Hailey wilde hem maar al te graag gehoorzamen.

Natas sprong ook terug op de tak waar Hailey ook stond. Natas keek niet naar hailey ze moest zich nu consentreren om zich zelf onder controle te houden. Rustig ademde diep in en uit en riep daarna naar de andere ninja's ''kom maar tevoorschijn we weten dat jullie er zijn''. 'Kom op een beetje meer plezier' zei alles oog die ook dol graag ene gevecht wou hebben. Maar Natas kon zich wel goed in houden teminste tot nu dan nog.

Hailey gromde om zich in te houden. "Je moet er voor gaan nu. Doe ze hetzelfde aan als wat ze jou aan wilden doen." zei Nine tegen haar. Hailey gromde harder. "Zit me niet zo op te jutten. Dit wil ik niet." "Ja, dat wil je wel. Hoor je je eigen gegrom niet.. Je vind het heerlijk.. Ik heb je in jaren niet zo meegemaakt." Nine lachte luid in haar. Met dat gelach werd het gegrom luider. Haar staart stond omhoog en alle negen de punten stonden stijf van woede.