toppen van de bomen

Natas werd uiteindelijk na veel nachtmerries wakker. Ze wist dat ze niet meer kon slapen dus rekte ze zich uit. ´´Lekker geslapen´´ vroeg alles oog rustig. ´´Nee en dat komt allemaal door jou´´ zei Natas nog steeds boos over gister. ´´Zie het als een les dat je beter met mij kan comuniseren en niet dood gaan´´ zei alles oog nog steeds rustig terug. Natas haalde haar wenkbrauw om hoog maar zei er niks op omdat ze wist dat ze dan het zelfde als gister kreeg.

Haar ogen waren al gewend aan het donker . Rustig draaide ze zich om . Niks , niks of niemand stond naast haar , ze had het zeker verbeeld . 'Ik zie niks , er is waarschijnlijk niemand' vertelde ze aan Knife. 'Kan best , ik hoor meestal alleen de dingen die jij hoort , dus ook je verbeelding'.'Ja, alleen vind ik het raar dat ik wakker werd..'.'Ja , op de school moet je gewoon naar de bieb gaan . Daar zal je wel wat vinden'.'Oke , ik ga denk ik het bos verkennen.' . 'Doe maar'. Vermoeid stond ze op , haar benen leken nog te slapen . Gapend wreef ze het slaap uit haar ogen . Hoe laat zou het zijn?

Natas keek om zich heen. In de verte hoorde ze wat water stromen. Natas dacht aan de hokage die zei dat er een meer valk bij was. Ook al was het nacht Natas kon perfect zien. Maar ja als je eigenlijk de ogen van een uil hebt dan is dat logisch. Uiteindelijk besloot Natas maar om naar het meer te gaan. S´nachts was ze toch een stuk sterker dan de meeste ninja´s dus kon ze rustig wat gaan drinken. Behendig sprong ze naar het meer toe.

Nog slaapdronken liep Preal over de dikke boomtak heen . Ze maakte een klein sprongetje en kwam zacht landend op een andere tak terecht . Plukken haar hingen langs haar hoofd , het irriteerde haar . Ze trok haar stiekje uit haar warrige haren en pakte haar haren weer bij elkaar . Het stiekje rekte ze uit en daarmee maakte haar haren vast . Nu had ze een beter gezichtsveld .

Ardanos schrok wakker toen hij iets voelde kietelen op zijn hand. Hij keek ernaar en zag dat het een rups was. Voorzichtig zette hij de rups op een blaadje en stond stilletjes op. Hij zag dat Hailey nog sliep dus pakte hij stilletjes een tak, die afgebroken was, en begon daaruit een beeldje te snijden. Het leek in het begin helemaal nergens op, maar gaanderweg begon het op Hailey, die sliep, te lijken.

Hailey was ondertussen in slaap gevallen. Haar staart lag gekruld langs haar been en haar oren hingen slap op haar hoofd. Hailey glimlachte een beetje in haar slaap omdat ze prettig droomde. Ze droomde dat haar zus weer bij haar was, haar steunde. Samen waren ze verstoppertje aan het spelen als kinderen. Nu waren ze was Hailey ouder en haar zus was meegegroeid, Hailey knuffelde haar. En ook haar ouders, ze waren weer samen en ze had Nine nog nooit gehoord. Hailey hoorde Nine ver weg in haar hoofd zeggen dat dit niet goed was maar het interreseerde haar niet.

Ardanos was op de helf met het beeldje. Hij begon nu aan de details en tekende veel kleine sneetjes in de staart, ieder een paar haartjes voorstellend. Toen begon hij aan haar gezicht. Het was een van de laatste dingen die hij moest doen, maar wel een van de moeilijkste. Heel voorzichtig begon hij bij haar oren en werkte toen door naar haar haar. Hij glimlachde een beetje omdat het zo stiekem was. Hij zou het beeldje ergens in een boom laten staan, misschien naast haar, en dan weggaan.

Hailey schudde even met haar hoofd om Nine's stem weg te jagen, ze vond het niet prettig om hem te horen terwijl ze sliep. Hailey glimlachte daarna weer, Nine hield zich even rustig en liet haar verder dromen. Wel hield hij elk geluidje in de gaten en hoorde dat er nog maar twee mensen sliepen, een iemand was ergens anders mee bezig. Nine zei er niks van en liet Hailey maar slapen. Hailey droomde over de ene vreselijke nacht. Maar diezelfde nacht was ook de mooiste want ze was voor het eerst buiten gekomen.

Ardanos was bijna klaar met het beeldje. Hij had de lippen en neus ook al gemaakt en de ogen had hij snel af. Hij zette het beeldje neer nadat hij de rest van de tak eraf had gesneden. Het was een van zijn mooiste, maar dat was ook wel nodig voor een mooi meisje. Hij zette het beeldje naast Hailey neer en ging toen zitten wachten tot ze wakker werd. Hopelijk vond ze het mooi.

Hailey deed haar best om wakker te worden, net te laat werd ze wakker. Het beeld van het hoofd van haar zus dat langzaam van de romp af gleed stond op haar netvlies gedrukt. Hailey schoot overeind van schrik en hijgde even. Voor eventjes merkte ze Ardanos niet op en keek ze om zich heen. Haar oog viel op een beeld waar ze haar hand net niet op had gezet. Met alle voorzichtigheid die ze had pakte ze het op en zag zichzelf, slapend. Haar ogen flitsten naar Ardanos. 'Prachtig.. Het is prachtig, zo mooi..' fluisterde Hailey ontroerd tegen hem.

Ardanos bloosde even en zei toen "Bedankt." Hij wende zijn hoofd af omdat hij behoorlijk rood werd en keek daarom maar naar de zonsopgang. Hij wist wel dat ze hem waarschijnlijk zou complimenteren, maar toch moest hij blozen. Hij zat rustig te kijken toen hij opeens zijn evenwicht verloor. Hij viel van zijn tak af, maar stond even later weer rechtop op een andere tak. Die boog gevaarlijk ver door onder zijn gewicht, dus sprong hij snel naar een andere tak. Toen begon hij de boom weer in te klimmen terwijl hij vloekte.

Hailey bloosde ook een beetje omdat hij haar had gemaakt. Ze hoorde hem vallen en keek eerst of hij nog helemaal heel was en nergens bloedde. Hailey grijnste een beetje om zijn actie. 'Gaat het wel?' zei ze vanbinnen helemaal dubbel liggend. Hailey keek even naar Ardanos, en van Ardanos naar het beeldje, het leek precies op haar, de haartjes van haar staart, haar gewone haar, het leek precies. Ze glimlachte, nooit had iemand buiten haar familie haar iets gegeven. En zeker niet zoiets moois.

"Ja het gaat wel." zei Ardanos, nu vanbinnen vloekend op zichzelf dat hij niet beter had uitgekeken. Hij kwam al snel weer op de plek waar hij eerst zat, maar ging maar ergens anders zitten want hij wilde niet nog een keer vallen. Toen hij weer zat keek hij naar Hailey en vroeg "Mag ik die steen terug? Ik vond het namelijk wel intressant." Hij keek vragend en zei toen "Maar de balsem mag je houden, ik koop wel weer nieuwe."

'Tuurlijk,' zei Hailey. Ze had vlak voordat ze ging slapen de steen in haar mouw gedaan dus schudde ze die nu eruit. Ze stak haar vuist uit en opende die waar de steen in zat. Ze glimlachte. 'Je bent trouwens heel erg goed in het bewerken van hout.. ' complimenteerde ze hem opnieuw. Hailey had een grote glimlach en een lichte blos op haar wangen. Het was nog steeds erg mooi, ze had het nog steeds voorzichtig vast en keek opnieuw vol interesse naar zichzelf, ze wist nu ook hoe ze eruit zag als ze sliep.

Ardanos pakte de steen aan en zei toen "Bedankt." Hij had nog nooit echt iemand nagemaakt in hout, het verbaasde hem ook dat het zo goed was gegaan. "Mezelf aangeleerd toen ik niets te doen had. Ons hele huis staat er vol mee, tot ze beginnen te rotten. Dan zijn ze voor de haard. Ik gebruik meestal geen beschermlaag omdat ik thuis het zo maak, maar misschien kan het hierbij wel." Hij keek even naar Hailey en bloosde weer.

Hailey knikte en luisterde. 'Ah, dat zou misschien wel handig zijn. Dan kan hem lang bewaren!' zei ze vrolijk. Nine had het beeldje ook bekeken. "Pas wel op voor die jongen!" "Waarom?! Dat is toch lief!" "Misschien iets te lief.." "Houd je mond, hij heeft heus niks kwaads in de zin!" "Ik twijfel hij is wel familie-" "Van een goede man. Je weet zelf dat zijn grootvader demonen niet uitmoorde!" zei Hailey gepikeerd. Nine moest nu niet gaan zeuren vond ze, niet nu ze zich zo goed voelde. Ze had een soort band met Ardanos waardoor ze hem meer vertrouwde dan enig ander die ze de afgelopen dagen had leren kennen. Voor Hailey was dat echt een prestatie.

"Mijn tas met de spullen staat bij de school." zei Ardanos tegen Hailey. "We kunnen nu nog even langsgaan of later, als het schooljaar echt wordt geopend het vernis zoeken." Hij bedacht zich opeens iets en haalde een klein flesje uit zijn zak. Hij keek zoekend in het rond om te zien of hij nog ergens iets te eten zag. Hij zag na goed zoeken een trosje besjes hangen. Hij pakte er een paar en ging weer zitten. Toen liet hij een druppeltje vloeistof uit het flesje in zijn mond vallen en stopte daar gelijk besjes achteraan om de vieze smaak weg te werken. Hij huiverde even en stopte het flesje weer weg.

Hailey wachtte even totdat hij zijn eten had doorgeslikt. 'Nou, ik vind nu wel een goed idee. Eventjes de benen strekken. Het kan best nog even duren voordat de school echt open gaat..' zei Hailey glimlachend tegen hem. Ze ging niet aan hem vragen wat het was geweest omdat ze dat eigenlijk ook helemaal niet wilde weten. Hailey opende haar schoudertas en stopte daar het beeldje in, net naast de balsem en wat eten. Zo bleef het veilig. Tenmiste, dat hoopte ze.. Hailey krabde zich even achter haar rechteroor, ze had daar soms jeuk sinds een uit de hand gelopen training jaren geleden, er was een litteken achtergebleven.

Ardanos lachde even zachtjes. "Zo lijk je net echt op een vos." zei hij tegen haar. Hij stond op terwijl hij zich wakkerder voelde. De vloeistof nam hij af en toe als hij 's ochtends behoorlijk slaperig was. Het was een concentratie van caffeine, daarom nam hij niet meer als een druppel. "Volgens mij was de school die kant op." zei hij terwijl hij naar een punt in de verte wees.

'Ha, ha,moet ik dat als compliment zien?' zei Hailey nog steeds vrolijk tegen hem. "Waarom ga je met hem mee?" "Omdat ik dat wil." Nine zuchtte maar liet haar gaan, hij zou haar wel in de gaten houden. Hailey stond op en keek naar het stipje dat hij aanwees. 'Aha.. Zal vast niet lang duren zonder obstakels..' zei ze tegen hem. Dat hoopte ze tenminste. Maar Hailey wist ook dat haar hoop vaak nutteloos zou zijn en dat dan het tegenovergestelde zou gebeuren, dus hoopte ze maar dat ze obstakels tegenkwamen. Hailey leek soms altijd wel ongeluk te hebben.

Ardanos grijnsde en zei "Ja, dat moet je als compliment zien." Hij begon rustig te springen in de richting die hij had aangewezen. Als hij het zich goed herrinerde had hij zijn spullen ergens in een boom verstopt omdat de school nog niet open was. Hij was behoorlijk snel, al sprong hij in een rustig tempo. Hij keek even achterom naar Hailey en zag haar niet, dus sprong hij snel even terug tot hij haar zag. Hij wenkte haar en ging klaar staan om mee te springen.

Hailey was niet meegesprongen omdat ze even moest controleren of alles veilig zou blijven. Toen Ardanos haar wenkte sprong ze met hem mee. Hailey was best snel wist ze maar ze sprong op zijn tempo. Hailey glimlachte en voelde het bloed weer door haar benen stromen tijdens het springen, het voelde best prettig aan. Hailey neuriede het liedje dat ze gister als laatste had gezongen. Dat lied had haar altijd hoop gegeven dus vond ze het een prettig lied.

Ardanos sprong snel met Hailey mee toen ze bij hem was. "Ik heb mijn spullen in een grote boom gestopt, zodat ze droog lagen en niet in het zicht. De school was nog niet open toen ik er was, maar ik was mijn spullen zat." legde hij uit. Hij sprong rustig verder toen hij het liedje hoorde. Ze waren behoorlijk snel en ze zouden zo vlak bji de school zijn. "De boom heeft grote rode bladeren en een blauw/witte stam. Hij wasemt een citroenachtige geur uit. Daar moeten we zijn." vertelde hij nog snel voordat ze er voorbij zouden springen.

'Okay, dat zal wel lukken, zulke bomen zijn vast niet moeilijk te vinden!' zei Hailey positief. Ze wist niet wat ze vandaag had maar ze voelde zich beter dan dat ze zich in jaren gevoeld had, misschien had ze eerder met de buitenwereld contact moeten maken, al was ze daar nog zo bang voor geweest. Het kon goed gaan zoals ze nu merkte.

Ardanos zag de boom staan en hij sprong erop af. Toen hij op een tak landde zag hij gelijk het merkteken in de boom staan. Het zat een stukje hoger, dus klom hij snel naar de eerst volgende tak. Toen haalde hij het schors los en daar lagen zijn spullen. "Hier is het." riep hij zonder om te kijken. Hij zat al in zijn tas te rommelen, zoekend naar vernis voor het beeldje. Hij had al snel een kwastje gevonden, nu nog het potje vernis.