toppen van de bomen

Hailey had haar mes al uitgestoken. 'Je waagt het niet.' zei Hailey kil die van haar tak afsprong en een tak voor hem soepeltjes landde. 'Nine is mijn bijnaam voor de negen staart vos. Hij heeft jouw opa gekend, hij herkende je gelijk. En wat denk je. Ik ben een deel van hem en andersom. Ik hoor beter dan enig ander mens. Dus je waagt het niet want ik hoor je beweging aankomen!' Waarschuwde Hailey hem. Haar ogen zeiden genoeg om te laten weten dat ze geen zin had in een gevecht. Ook haar staart, die eerst rustig had gehangen was klaar voor de aanval in dien nodig. 'Wees niet zo brutaal, je bent nog te jong om pijnlijk te sterven..' Dat was het laatste wat Hailey zei, daarna deed ze haar mond dicht en staarde hem indringend aan met haar lichtrode ogen.

Ardanos begon te glimlachen toen het meisje met de staart zo fel naar hem uithaalde. Hij stopte zijn mes weg en stond op. "Ik wilde alleen maar weten hoe je mijn opa kende. En hij heeft me nooit iets verteld over zijn demonenjacht, omdat hij is overleden toen ik drie was." Dat laatste kwam er behoorlijk venijnig uit. Hij vond het jammer dat zijn opa was overleden voordat hij die had kunnen leren kennen. Zijn vader had wel eens verteld over zijn opa's avonturen, maar nooit over de demonen of de rol die hij had gespeeld bij het verslaan ervan.

Hailey zag dat hij zijn mes wegstopte en stopte ook haar wapen weg. 'Nine heeft hem ook niet gekend, maar je opa maakte jacht op hem. Door toeval is hij aan hem ontsnapt. Maar ik heb gehoord dat hij erg goed was. Maar nu mag ik jouw ook wat vragen stellen.' zei ze tegen hem. Hailey grjinste nu een beetje. 'Waar ken je die mensen van, omdat je zo reageerde? Reisde je met ze mee, of zijn het je vijanden?' vroeg ze hem zonder er om heen te winden. Nine jubelde om haar vastberadenheid. "Goed zo Hail. Je doet het perfect!"

"Ik ken die mensen niet. Ik heb nog nooit over mijn opa's demonenjacht gehoord tot vandaag." zei hij fel. "Mijn familie heeft me alleen maar verteld over andere dingen die mijn opa heeft gedaan en dat ik zijn ogen heb." Toen klapte hij dicht en kon geen woord meer uitbrengen. Hij voelde dat hij rood werd en draaide zich om. De gedachte aan wegspringen was behoorlijk verleidelijk, maar dat zou hem alleen maar tot zwakkeling uitmaken. Als hij dan tegenover ze zou komen te staan wisten ze een zwakke plek.

'Bedankt. En verder, ik ga geen sorry zeggen. MAar je bent niet de enige die het moeilijk heeft gehad, of heeft.' zei Hailey alleen maar. Daarna ging ze zitten op de tak waar ze daarnet nog op stond. Al was het wel een paar takken lager dan waar ze eerder zat. Hailey dacht terug aan haar ouders, wat moeilijk was want ze was pas vijf geweest toen ze vermoord werden. En toen ze haar eigen zus dooddde. Terwijl ze eraan terugdacht voelde ze zich verschrikkelijk. Een monster. Hailey had na een tijdje wel gesnapt waarom ze nooit naar buiten had gemogen, al vond ze het wel jammer dat haar ouders dat hadden gedaan.

Ardanos had zichzelf uiteindelijk weer onder controle. Hij klom verder de boom in, zo hoog zelfs dat de takken zo konden breken. Maar hij ging gewoon maar door. Hij zat uiteindelijk helemaal in de kruin, op een tak die heel ver doorboog onder zijn gewicht. Het kon hem niets schelen als hij viel, maar dat zou waarschijnlijk niet gebeuren want er zat een dikkere tak recht onder hem. Hij keek over het bos uit en zag in de verte een open plek. Hij zou er later wel naartoe gaan. Hij pakte weer een mes en stroopte zijn mouw op. Hij was bezig een tatoeage van littekens te maken, dus trok hij zijn mes weer over zijn arm.

Hailey luisterde naar het gekraak van de bomen door de jongen. Ze hoorde ook zijn ademhaling maar keek niet omhoog. Nine was erg nieuwsgierig en vond dat ze op hem af moest gaan. Hailey vond dat dat niet nodig was omdat de jongen niks met haar te maken had. Ze was anders en verschilden dus teveel. "Maakt niet uit joh.. Ga nou naar hem toe!" "Nee. Verdomme Nine, ik heb al een paar keer geweigerd, wanneer is het nou duidelijk?!" "Voor jouw is dus niks duidelijk!" Beet Nine haar met een stem van onderdrukte woede toe. Ze voelde de staart over haar benen schrapen en zag het bloed vloeien. OOk voelde ze in een keer een pijn in haar maag dus klapte ze dubbel. Daardoor werd de lucht uit haar longen geperst en kon ze ook niet schreeuwen.

Ardanos kon vanaf zijn positie alledrie de meisjes in de gaten houden. Hij zag ook dat er eentje dubbelklapte, waarschijnlijk van de pijn. Snel sprong hij naar de tak waar ze op zat , die wel zo'n drie meter lager was. Hij rolde om en gebruikte de snelheid om weer op te gaan staan. Hij draaide zich snel om om te kijken of ze ergens geraakt was. Hij zag niets, maar bedacht zich toen dat zijn vader hem gewaarschuwd had voor demonen in mensen. Hij had hen verteld hoe hij ze moest raken, maar hij wist het niet meer.

Hailey maakte een grommend geluid. Niet perse naar Ardanos maar gewoon van de pijn. Haar ogen werden een beetje bloeddoorlopen en haar staart maakte erg grote lange diepe krassen. Hailey's grommende geluid verdween al snel en maakte plaats voor een hoog ijzig soort van gepiep. Alsof iemand veel te veel en veel te lang zijn adem wilt indamenen. Hailey hoorde Nine in haar hoofd gemeen lachen. Ze moest ertegen vechten van zichzelf. Ze moest het maar het lukte nauwelijks. Ze snapte de vrouw nu wel.

Opeens wist Ardanos weer hoe je demonen in mensen moest aanpakken. Snel drukte hij met twee vingers ergens op het meisje haar rug. 'Dat zou genoeg moeten zijn', dacht hij. Hij bleef nog even kijken om te zien of het wel goed ging. "Je demon zeker?" zei hij vragend. Hij keek in het rond of de anderen hem konden helpen.

Hailey voelde opeens een rust. Ze voelde eigenlijk geen pijn meer en hoorde Nine luidkeels vloeken. Ze hapte naar adem en keek Ardanos aan. 'Hoe..?' kon ze alleen maar uitbrengen. Haar staart hing slap, waar ze voor het eerst echt blij mee was en Hailey had haar ademhaling al snel weer op een normaal ritme. Ze voelde zich dan wel wat zwakker maar dat kwam doordat ze zo sterk met Nine verbonden was, daardoor was de pijn ook altijd zo hevig als hij haar pijn liet lijden. Haar ogen flitsten even heen en weer. 'Dankje..' zei ze daarna zacht. Zodat alleen Ardanos het kon horen, ze was geen dankje, of sorry-zegger.

Natas had de hele situatie daar niet meer gevolgd ze was behendig naar die andere mensen gesprongen zonder iets te zeggen. Ze moest die jongen en meisje zien van alles oog. Hij zei dat kennis is macht en als ze die mensen zag dan wist ze meteen wie ze waren , wat ze kwamen doen en of Natas moest in grijpen. Toen ze vlak voor de jongen en meisje stond begon alles oog te grommen. Niet een vossen grom maar meer van een uil die je dus niet vaak hoort. ´´Wie zijn dat´´ vroeg Natas verbaast. ´´Ik zeg het dalijk wel ga nu iiin aanvals houding staan´´ zei alles oog dwingende dan eerst. Natas keek de mensen fel aan en deed maar wat alles oog zei maar ze was vastberaden om de dood oog niet te gebruiken als het niet nodig was. Het was een monsterlijk wapen en Natas hield er helemaal niet van. De mensen begonnen ondertussen breed te grijnzen. Zo´n grijns wat zegt dat ze jou al hadden verwacht. Zo´n grijns wat je denkt dat dit een valstrik was.

Preal volgde het allemaal even niet . Wat was er allemaal aan de hand . Behendig sprong ze van de ene naar de andere tak en volgde Natas . Daar , voor haar , stonden 3 mensen . 1 meisje en 2 jongens . Ze grijnsde op een manier die haar niet aanstond . Haar blik verharde en koel keek ze de kinderen aan . Die leken te verstarren . Een klein en koel glimlachje verscheen op haar gezicht . ''Wat waren jullie van plan?'' . Haar aardige uitstraling was weg en er kwam een harde en kille voor in de plaats .

Meestal zou Natas benieuwd om kijken maar deze keer bleef ze gewoon naar voren kijken. Ze wist toch al dat Preal dat was. De ninja´s keken nu niet meer zo blij waarscheinlijk hadden ze niet op twee demonen gerekend. De oudste jongen keek nog zelfverzekerd naar Preal en zei ´´wij willen voor komen dat het zelfde gebeurd als 17 jaar geleden´´. Natas begon te lachen. Ze had dit al te vaak gehoord vond ze zelf. ´´Probeer maar raak of durven jullie 3 niet tegen 2 demonen´´ zei Natas grijnzend.

"Geen dank, ik heb het geleerd van mijn vader, die het weer geleerd heeft van zijn vader." zei Ardanos toen het meisje weer rustig ademhaalde. "Ik ben trouwens Ardanos Evarínya." Hij stak zijn hand uit en vroeg toen "Zullen we de anderen achterna gaan?" Hij keek in het rond om te kijken of hij ze nog zag. Toen haalde hij zijn schouders op, hopelijk zouden ze het winnen.

''En ik zal verkomen dat jij dat doet'' . Een kille klank waarschuwde ze al dat ze dat niet hadden moeten zeggen . 'Zorg ervoor dat ze dit niet overleven' Knife kon bijna overal tegen behalve tegen demonen jagers . 'Dat was ik al van plan' . Kort knikte ze naar Natas ten teken dat ze er klaar voor was , ookal zou ze er misschien niet op letten . In een beweging pakte ze haar werpstilleto's die vanzelf al uitklapte . Een halve draai zorgde ervoor dat ze zo hard gingen als een kogel van een pistool . de werpstillto's vlogen richting het gezicht van de jongen die nog lef had . De kans was klein dat hij nog overleefde maar ze wist het natuurlijk niet . Wieweet had hij ook een snel reflex.

'Hailey York.'zei Hailey terwijl ze de hand aannam. 'En dat lijkt me een goed idee. Die mensen zijn verkeerd. Nine mag ze niet. Hij vloekt de hele tijd, ik word er gek van..' zei Hailey zuchtend tegen Ardanos. Hailey keek Ardanos aan. Ze stond klaar, haar staart was rustig en leek een geheel. 'Ze rekenen vast niet op drie demonen en jou.' zei Hailey grijnzend. Ze was altijd klaar voor een gevecht. "Hij kan heel erg handig zijn.." zei Nine kort tussen zijn gevloek door. "Ik weet het, Hij is denk ik wel aardig"

De kinderen begonnen weer te grijnzen toen Preal de stilleto gooide. Natas had het gevoel dat iets mis was en haar gevoel werd bevestigd toen de stilleto opeens terug kaatste. Natas keek verbaast naar waar het had afgekaatst en ze zag nu pas dat er een soort ijslaag tussen de kinderen en hun zat. ´´De spiegeltechniek´´ zei Natas rustig tegen Preal. Alles oog legde snel wat dat allemaal in hield. De spiegeltechniek was een schild en een aanval tegelijk. Het weerkaatste asl schild maar wat tegen de spiegel gaat konden ze elk moment met zelfde kracht terug sturen. Het was een familietechniek van een familie legde alles oog uit. Natas zuchte even en keek naar Preal. ´´Gooien heeft geen zin, ik maak wel een gat dan kan jij er doorheen´´ voorstelde Natas als een plan.

''Is goed''. Het maakte Preal allemaal niet uit , als ze maar het bloed van haar tegenstanders kon zien . Het bloed wat langs het nek , hoofd of arm druppelde . Op de hoge grond viel en weer zou opdrogen . Niemand zou het merken en niemand zou haar verdenken .

Natas begon te grijnzen terwijl hij ogen langzaam rood werden. In de iris kwam een tekentje te staan (onder aan afbeelding). ´´De sharigan komt nu goed van pas´´ mompelde Natas. Ze consentreerde op de spiegel en de mensen daar achter. Alles oog had natuurlijk eerder de dood oog willen gebruiken maar dit was ook een goede oplossing. Langzaam begon het tekentje te draaien steeds sneller en sneller. Het meisje van de groep begon benauwd te kijken en zei ´´als ze de sharigan gebruikt dan neemt ze de spiegel over´´. Ze wou duidelijk de rest waarschuwen want Natas had de spiegel al overgenomen. De sharigan wordt vooral gebruikt om technieken te copieren en te analiseren maar overnemen kon als je het goed kopierde. Natas maakte een paar rare hand bewegingen en langzaam kwam er een gat in het schild. ´´Hij is open´´ zei Natas rustig als of het een restaurant was die open ging.

''Oke'' was het enige antwoord wat Preal erop gaf . Katachtig sprong ze naar de drie mensen en met de beweging die ze van haar meester had geleerd sneed ze de slagader van het meisje door . De laatste blik van haar was geschrokken en met een klap viel haar levenlose lichaam op de tak . Een harde krak vulde het gedeelte waar iedereen stonk . Door de harde klap was haar nek waarschijnlijk gebroken . Een laatste blik die ze wierp naar de doodde ogen van het meisje maakte het nog angstaanjagender , het leek of ze verrukt was door het feit dat het meisje dood was . Verrukt door het feit dat haar nek gebroken was en verrukt door de krak die haar oren vulde . Het lichaam van het meisje viel tussen de takken en kwam met een harde knal op de grond. ''Dood'' was het enige was ze zei met een klein kil glimlachje op haar lippen .

Alles oog keek geintreseerd naar het gevecht die Preal deed. ´´Wel jammer dat wij niemand hebben vermoord´´ zei hij bijna smekend. Natas zuchte en dacht terug ´´ik bepaal nog steeds wie ik dood en die mensen hoef ik niet eens te vermoorden´´. Natas was niet zoals de rest gefixeerd op moorden maar alles oog wel die haar dus meestal overhaalde. Nu probeerde hij het weer maar Natas hield gewoon haar sharigan. Preal kon het wel zelf op lossen dacht Natas en anders greep ze wel in.

Ardanos knikte en zei "Ga maar voor, ik weet niet precies waar ze zijn, en jouw Nine kan ze waarschijnlijk wel horen." Hij gespte vast wat messen los en sprong snel naar een boompje. Daar plukte hij wat vruchten van en hij stak zijn messen erin. Hij gooide er ook eentje naar Hailey. "Gif, als je het wil gebruiken." Snel trok hij zijn messen weer uit het fruit en ze waren bloedrood van het sap. Grijnzend pakte hij een handvol en stak de rest weer terug.

De oudste jongen trok zijn mes en haalde naar haar arm uit . Gek genoeg drong het mes niet tot haar huid door . De jongen fronste zijn wenkbrauwen . Haar huid kreeg een zilvere gloed en snel pakte ze haar werpstilleto en gooide die naar zijn hoofd. De scherpe punt doordrong zijn hoofd en een fontijn van bloed kwam uit zijn hoofd . Spetters bloed kwamen op haar kleding en gezicht . Net een douche voor haar . ''Zo , zo en nu jij'' . Haar voet kwam omhoog en trapte met een stevige kracht richting zijn buik . Van de pijn deed hij een paar stappen achteruit en voordat hij het door had stond hij niet meer op een tak . Met geschrokken ogen viel hij naar achteren en kwam met een knal op de grond . Dicht bij het meisje . Al zijn botten waren verbruiseld . Gebroken en als hij nog leefde kon hij ze niet meer gebruiken . ''Klaar'' zei ze droog . Het was afgelopen en nu verveelde ze zichzelf al weer. 'Goed gedaan' . Als ze Knife kon zien had ze gezien dat hij met trotse ogen naar haar keek . Ze was een goede leerling .'Dankje'.

Hailey keek naar de vrucht. Snel haalde ze haar mesje erdoorheen. Ze glimlachte. 'Volgens mij zijn ze al klaar.. Of bijna. Er is net iemand neer gevallen. Als ik me niet vergis.. Het meisje. Het lichaam viel zachter dan een volwassen mannenlichaam zou vallen. Nog twee jongens zijn over. Ik vraag me af wie er vecht. Ik verwacht Preal omdat Natas het niet wilt..' zei Hailey tegen Ardanos nadat ze haar oren had gespitst. Ze glimlachte niet, maar had een neutraal gezicht.