toppen van de bomen

''Ik ken alleen Knife , hij is mijn beste vriend . Ik vertrouw hem . Maar ik weet weinig van de andere demonen , daar had ik het nooit over gehad .''. Iets hoorde ze achter zich en katachtig maakte ze een halve draai terwijl ze balacerend op de takken stond . '' Laat je zien '' zei ze met een kille klank in haar stem . Wie zou het nu weer zijn . Misschien een vijand van haar? 'Welke demon heeft Natas' vroeg ze ondertussen aan Knife . 'Alles oog' antwoordde hij kort, Ook hij consentreerde zich op het geluid .

Hailey zuchtte. Ze bleef liggen en sloot haar ogen vermoeid. Ze had nergens meer zin. "Onderneem is actie! Er komt een mens aan!" Hailey keek naar beneden aangezien ze helemaal bovenin zat en zag de twee meisjes en een jongen. "Zonder demoon.." "Goh een normaal iemand, wat vreemd is dat zeg.." zei Hailey sarcastisch. Ze zuchtte opnieuw, nergers zin in hebben. Ze wilde er gewoon vanaf zijn.

Natas keek op naar de jongen die door de bosjes kwam. Haar ogen werden weer heel even geel maar daarna weer normaal. Hij was dus hier de enisgte zonder een demoon in zich. ''Dit kan nog leuk worden'' zei alles oog grijnzend. ''Hou je mond'' zei Natas. Alles oog dacht zeker dat dit weer uit de hand kon lopen maar nu met drie demonen tegen een persoon maar dat liet Natas niet zo maar gebeuren. Dit keer zou ze zich proberen in houden behalve als hij haar echt beledigt. maar waarover zat ze te denken er was niet eens een gevecht. ''Hoi'' zei Natas maar gewoon.

Ardanos kwam niet tevoorschijn. Hij bleef gewoon staan waar hij stond, zonder zich te bewegen. Hij zei niets, hij keek alleen maar. Hij hoorde wat een van de drie zei en concludeerde gelijk dat zij anders waren. Hij wilde niet naar voren komen om vermoord te worden. Snel begon hij weg te rennen over de boomtakken. Hij zou een andere keer wel gaan kijken.

Hij rende weg , niet een slim idee. Snel reageerde Preal en leek te zweven over de takken , zo snel ging . Haar oren volgde het geluid en in een mum van tijd zag ze de jongen weer in de verte .'' Blijf staan , dan doe ik niks'' riep ze zo hard dat hij het wel moest horen . Als hij zo vluchten moest ze andere maatregelen nemen , wat ze toch niet wou . Vandaag was ze anders , misschien door het feit dat ze naar een school ging.

Natas zuchte toen de jongen weg ging. Typisch een normaal mens dat voor hen weg liep. Ze keek even op naar Hailey en Preal. Ze gingen niet meteen aan vallen dus ze waren niet zo bloeddoorstig nu. Ondertussen zta alles oog binnen Natas flink te schelden omdat de jongen te laf was om dichterbij te komen. natas moest er alleen maar meer om lachen dat hij zich zo druk maakte om een jongen. Hij had al geluk dat ze haar dood oog vandaag al gebruikte.

Hailey hoorde de jongen wegrennen maar bewoog zich verder niet. Niks interreseerde haar even. Dus ook de jongen niet. Ze neuriede een wijsje dat Kyle haar had geleerd. Ze wilde hem zo graag nog eens terug zien. Hij had haar plots verlaten. Zonder reden wat ze verschrikkelijk jammer vond. Ze zuchtte zacht. 'Zit toch niet zo over hem in..." zei Nine tegen haar. "Waartom niet. Hij was alles voor me.."

Ardanos maakte ondertussen een bocht terwijl hij hoger klom. Gelukkig was hij niet al te zwaar, dus klom hij met gemak in de hoogste takken. Daarvandaan begon hij rustig terug te springen. Hij vond het wel grappig, hoe ze gereageerd hadden. Ze hadden nog iets tegen hem gezegd, maar hij wist niet meer wat. Hij kwam ondertussen weer dichterbij, maar bleef nu buiten zicht, alleen binnen gehoorsafstand.

Behendig klom ze omhoog naar de takken . Hij had niet gereageerd , ze zou nog een keer proberen . ''Blijf staan , ik zal niks doen'' . Het was een belofte dus moest ze hem ook nakomen , Behalve als hij haar aanviel, dan kwamen er weer nieuwe regels in het spel . Behendig klom ze verder omhoog en keek naar de jongen die nu boven haar stond.

Hailey hoorde in de verte het gekraak en gekreun van takken en wist dat er iets aan kwam. Ze had zo'n gevoel dat het de jongen was. Hailey deed er verder niks aan. Wat komen zou zou komen vond ze. Hailey schudde haar hoofd en voelde zich wat beter. Ze glimlachte. Nine lachte. "Mooi, je bent weer vrolijk!" zei Nine. "Ja, ik voel me al beter. Gelukkig!" gaf Hailey toe.

Ardanos stopte terwijl hij omlaag keek. Hij hield zijn mond nogsteeds, afwachtend op wat de ander zou doen. Ondertussen maakte hij onopvallend het riempje van een werpmes los, als het meisje hem zou gaan aanvallen. Daarna ging hij rustig op een tak zitten, die zijn gewicht kon houden en zo was gevormd dat hij comfortabel zat.

Hailey ging verzitten. En wel zo dat ze Preal en de jongen goed kon zien. De jongen was van een afstand te zien. Hailey was benieuwd of er een gevecht los zou breken. Voor haar was het nu net een film dus ze was benieuwd naar hoe die zou lopen. Hailey werd er vrolijker van en Nine ook. Hij was benieuwd of de jongen het zou overleven. Tot nu toe konden weinigen dat zeggen.

Behendig sprong Preal op een dikke tak . Elk geluidje wat ze hoorde bestudeerde ze en zocht van welke kant het kwam . Door een krak van een tak hoorde ze meteen dat de jongen in haar buurt was . Katachtig sprong ze van de ene naar de andere tak . ''Kom nou maar gewoon , ik doe je niks aan , ik beloof het'' zei ze met een rustgevende stem . Ze had geen zin om op jacht te gaan naar hem , als hij nu niet kwam had hij pech en dan had hij een nieuwe vijand gemaakt.'We moeten hem vinden' beveelde Knife , dat was de eerste keer dat hij dat deed . Hij moest en zou de jongen zien , hij zag eruit als een van de demonen strijders van vroeger . Misschien was hij er familie van .

Ardanos glimlachde terwijl hij zei "Ik ga helemaal nergens heen." Hij had het meisje gezien en hield haar goed in de gaten terwijl hij toch maar van de tak afgleed zodat ze hem goed zou kunnen zien. Hij zat nu op een dikke tak onbeschermd, maar hij ging toch maar zitten, zodat ze zag dat hij niet weg zou rennen.

Natas luisterde ondertussen ook mee naar de rest. Ze zag niet het gevaar dat ze haar aan gingen vallen. Ten eerste omdat de meeste dat dan al lang hadden gedaan en ten tweede omdat het niet slim leek. Maar toch bleef Natas op haar hoede en lette ze met haar oren op terwijl ze naar de school keek. Je kon het van hier al goed zien. Het zag er groot uit en een beetje vervallen. Maar dat komt omdat het ook best oud is en vl zat met allemaal valsstrikken.

------------------------------------------------
even aan jullie alle drie probeer wat langer te schrijven

Hailey lette op Preal en de jongen. Nine zei dat de jongen hem bekend voor kwam. Hailey vond het maar een vreemd idee omdat de jongen er niet ouder dan zestien uitzag. Hailey hield beiden goed in de gaten en met haar goede gehoor kon ze eigenlijk elke beweging horen. Haar staart was gestopt met krabben maar haar bloed was nog duidelijk te ruiken, al voelde ze wel dat het snel opdroogde in de zon. Hailey had haar wapens bij de hand maar zou hem niet aanvallen zolang hij dat ook niet deed. Ze zat met haar benen hangend naar beneden, grijnzend op de tak. Haar lange haren vielen naast haar. Voor Hailey was haar rode haar normaal geweest, al vanaf haar geboorte. Het werd haar symbool en andere mensen vluchtten ook gelijk, als ze haar eens hadden gezien, als ze een plukje van haar rode haar zagen. Nu was het bordeaurood, in de winter werd het lichtrood. Haast onmogenlijk te onderscheiden van roze.



_________
Beter zo?

Ja dat is wel goed hoor
--------------------------------

Natas merkte dat de spanning steeds hoger werd. Iedereen wachte bijna op iemand anders. wachte op een reactie, wachten op een aanval of wachte om te aanvallen. Zo was het leven iedereen wachte altijd op iemand anders tot die iets deed. Natas zuchte even omdat ze moe werd van het wachten. Waarom moest die jongen nu naar boven rennen ? Als hij gewoon bleef staan dan was het de zelfde situatie maar dan makkelijker vond Natas.

''Oke , dankje'' een scheef glimlachje verscheen op haar gezicht . ''Waarom rende je weg van ons?'' zei ze nu wat sirieuser , zonder een glimlach . Ze keek hem doordringend aan . Elke beweging onthield ze . Zijn uitdrukking op zijn gezicht ook , veranderde die of bleef die hetzelfde . 'Ik herken hem' zei Knife kort . Als Knife haar kon zien zou ze nu zien dat ze haar wenkbrauw hoog optrok . 'Kennen? Hij is 16 , sukkel' . 'Hij lijkt op zijn opa' . 'Waar heb je het nu weer over?' . 'Laatmaar later zou je het wel snappen .' .

Hailey keek opnieuw van de jongen naar Preal. "Knife herkend hem. Ik ook. Hij lijkt op zijn opa, heel erg. Qua uiterlijk in ieder geval. Zijn familie jaagt op ons, nou ja. Op demonen.." "Is hij ook een vijand?" "Tot nu toe niet" "Maar hij zou mij dus opjagen?" "Waarschijnlijk. ALs je zo bent als net, wat we beiden trouwens heerlijk vonden." "Ik wilde het niet.." "Maar..." "Maar het was verrukkelijk. Zo vrij! Het voelde geweldig!" Hailey bloosde om haar uitroep. Maar het was de waarheid, en die bracht haar angst. Hailey zuchtte. "Zou er nog wat gaan gebeuren?" vroeg ze aan Nine. "Hij is erg schuchter. Ik heb zijn vader nooit gezien maar ik denk dat hij oppast. Er zijn hier drie demonen, met eentje zou hij al in de moeilijkheden zitten. Maar ik denk dat die Natas niet zomaar meer aanvalt. Van Knife verwacht ik het ook niet omdat ik nu weet dat Preal moord maar alleen om te overleven, niet zoals jij net deed.. Dat kan alleen jij. Ik weet dat alles oog dat vroeger graag deed. Maar ik werd het meest gevreesd als het op geweld aankwam. Ik was zowel verleidelijk als dodelijk. Ik hoop dat je snel volgroeid bent. Op je negentiende verjaardag ben je dat." "Ben ik dan erg gevaarlijk.." "Oja.." Hailey kende Nine een beetje en wist dat als hij kon hij nu vals zou grijnzen.

Natas sloot haar ogen omdat ze toch niet idee had dat ze nu nodig had. Het duurde toch niet lang om ze open te maken als er gevaar kwam. ´´Al af gekoelt´´ dacht Natas rustig naar alles oog. ´´Ja , maar als ik zou nog op passen de jongen stamt af van demoonjagers´´ zei alles oog rustig terug. Hij deed het rustig omdat hij wist dat het dan harder zou aan komen bij Natas. Natas deed haar ogen weer open bij het woord demoonjagers. ´´Echt , heb jij ze dan ooit gezien ´´ vroeg Natas aan alles oog. Haar nieuwschierigheid was gewekt en dan kon ze het niet zo maar af zetten. Alles oog begon hard te lachen hij wist dat als hij Natas haar aandacht had kon hij dat ook lang vast houden. ´´Ik heb zo veel ninja´s gezien allemaal lijken ze het zelfde´´ zei alles oog arogant.

Hailey glimlachte. Het leek haar geweldig om volgroeid te zijn, maar het gaf haar ook een beangstigend gevoel. "Wat kan ik dan allemaal?" "Weet ik niet precies, wat ik wel weet is wat ik kon. Ik was een meester van vuur, jij kan het gaan leren. Mijn staart, nou eigen waren het erg negen. Als ze tegen je aankwamen was je dood. En er brandde een blauwe ondoofbare vlam aan elk uiteinde. Ik voelde onverwoestbaar. Helelaas. Dat was niet zo. Ik hoorde ook meer dan je denkt, elke adem. Soms van de persoon die naast me zat zelfs een korte gedachte. Ik hoorde het bos fluisteren, de wind zingen." Nine vertelde het uitbundig, vol verdriet maar ook vol blijheid. Hailey luisterde, geweldig klok het in haar oren. Ze was ver heen, misschien te ver om te heen om te merken dat Nine haar imponeerde met mooie verhaaltjes.

Ardanos besloot maar om te antwoorden, anders zou ze hem kunnen aanvallen. "Ik rende weg zodat ik boven jullie zou zitten. Dat valt wat makkelijker aan als jullie moordlustig waren geweest." Hij hield zijn hoofd een beetje schuin terwijl hij naar het meisje keek dat het dichtste bij hem was. Hij had ondertussen een tak gezien waarop hij zijn houtsnijkunsten kon botvieren. Hij kapte de tak in een vloeiende beweging af en begon toen erin te snijden.

Natas kon het niet laten om schamper te lachen. Hij was tenminste eerlijk dat moest ze hem na geven. Natas hoorde iets aan de andere kant en keek dus even naar de andere kant. Ze hoorde wat gepraat maar ze was te ver om te horen wat ze zeiden. ´´Vraag het aan negen staart vos hij kan goed horen´´ zei alles oog. Natas vond het zelf ook best een goed idee en vroeg dus naar boven aan Hailey ´´he Hailey hoor jij misschien ook andere geluiden´´. Natas vroeg het maar recht naar voren omdat ze vond dat ze er geen doekjes om moest vouwen.

Hailey keek Natas aan. Ze had zich niet zo op de geluiden geconcentreerd. 'Hmm.. Ja, ongeveer 17 meter verderop praten twee jongens en een meisje. Zo te horen is het meisje de leider. Ze zijn geen familie van hem maar kennen hem wel, denk ik. Want ze hebben het over een jongen. Ze bedenken een aanvalsplan. Het zijn demonenjagers, maar niet zoals zijn familie. Volgens Nine doet zijn familie het veiliger, ze doden niet gelijk, tenminste dat deed zijn opa niet bij Nine. Die mensen wel. Het zijn ongeveer volwassenen van 20 misschien iets jonger, misschien iets ouder.' dreunde Hailey op alsof het een oud schoolwijsje was dat ze had geleerd.

Ardanos keek verrast naar het andere meisje. "Wat weet jij van mijn opa?" vroeg hij argwanend. "En wie is Nine? En hoe weet je dat die mensen verderop een meisje en twee jongens zijn? Hoe weet je dat allemaal?" Zijn handen lieten de tak hout vallen en hij draaide het mes razendsnel om. Hoe kon ze dat toch weten, hij had niet eens over zijn opa verteld.