Het oude schuurtje

Dust schrok toen hij armen om zijn nek voelde, maar herkende toen de stem van Ardanos. "Hee, Arrie." zei hij grijnzend terwijl hij zich omdraaide. "Ja, met mij gaat het goed." Hij nam zijn vriend even kritisch op, toen hij merkte dat hij vol met verband zat. "Nou, laat ik zeggen dat ik zomaar weg moest zonder te mogen zeggen waar ik naartoe ging. Maar wat heb jij gedaan?" Zijn blik viel op een meisje met vossenoren en een staart. Zijn blik verstrakte, een van de demonenkinderen. "Dus, heb je haar gevangen?" vroeg hij aan Ardanos zonder te letten op het meisje.

Hailey's glimlach verstrakte een beetje toen ze hem hoorde zeggen dat Ardanos haar gevangen zou moeten hebben. Hailey wachtterustig tot Ardanos er wat van zou zeggen. Het was toch niet zo moeilijk om te zien dat ze totaal niet geketend was. Waarom zou ze anders zo rustig zitten. Hailey negeerde haar gedachtes maar.

Ardanos grinnikte en zei "Een beetje gevallen in een aantal doornstruiken." Hij keek opeens vreemd op naar Dust, maar dacht dat hij het misschien beter mee kon spelen. Hij vroeg zich af of zijn beste vriend een jager was geworden. Dan zou hij hem moeten doden, tenzij hun vriendschap hem beschermde. Maar dan zou hij Hailey zeker doden. "Ja, ik heb haar gevangen." zei hij maar. "Ze is zeg maar mijn slaaf, gemerkt zodat ik haar altijd kan opsporen." Hij keek even naar zijn vriend en ging toen onderuit in het hooi liggen. "Dus, kwam jij ook hiernaar toe om ninja te worden?

Hailey kon haar oren even niet geloven en vroeg zich af waarom hij adt zei. Er gingen allemaal dingen door haar hoofd. Ze dacht aan verschillende opties maar hield haar mond en ging rustig op het hooi liggen. Naar buiten starend om haar gedachten op de vrije loop te laten gaan. Ze lag onder het hele open stuk en besloot de twee jongens maar even te negeren en misschien zo te gaan jagen.

Dust knikte. "Mooi zo, wanneer maak je haar af?" vroeg hij gedachteloos. Hij ging op de grond zitten, terwijl het vuur hem verwarmde. Hij glimlachde naar Ardanos en zei "Ja, daarom ben ik hier. Jij zeker ook." Hij keek even duister naar het meisje, hij wilde weten hoe ze heette. Maar blijkbaar had ze de negen staarten vos in zich, dus zei hij maar "Zo, ninetails, bevalt het lichaam waarin je gevangen zit je?"

Hailey negeerde de opmerking maar gaf er wel een antwoord op de andere. 'Zeg, je moet niet denken dat Nine alles voor het zeggen heeft. Ik ben ook gewoon een mens dus behandel me zo. Ik ben geen dier.' zei ze geirriteerd. Ze keek niet om en werd er erg kwaad van. Ze was toch echt geen dier ook al had ze een staart. Ze vroeg zich nog steeds af waarom ze zo behandeld werd.

Dust haalde zijn schouders op en zei ''Dan niet vossenstaart.'' Ardanos was een beetje geschokt door de manieren van zijn beste vriend. Hij richtte zich tot Hailey en fluisterde in haar oor ''Ga anders maar even wat besjes plukken. Ik denk dat het beter is als ik eerst even met Dust bijpraat.''

Hailey stond op en liep het schuurtje uit. Ze zag dat een bessenstruikje net bij het einde van het voplateau van het schuurtje hing. Ze ging daar zitten neurien terwijl ze besjes plukte. Hailey zuchtte en vond het jammer dat ze zo werd behandeld en hoopte dat het Ardanos zou lukken om Dust te overtuigen dat ze niks slechts in de zin had. Ze legde haar hand even op haar buik. Over een paar dagen zou ze het weten.

Ardanos zuchtte even toen Hailey weg was. Hij keek Dust aan en zei ''Dus, je jaagt op demonen.'' Dust knikte alleen maar. ''Maar heb je ooit wel eens bedacht dat die mensen waarin ze zitten ook een leven hebben.'' Dust knikte nog eens. ''Ja, dat weet ik.'' zei hij rustig. ''Wat zou je doen als ik een demonenkind was?'' vroeg Ardanos. ''Dan zou ik je gevangen nemen.'' zei Dust. ''Hoe erg ik het ook vind.'' Ardanos knikte nu en vroeg ''En wat zou je doen als ik een heel goede vriend van zo'n kind was. Heel erg goed... Zoals een relatie.'' Het laatste zei hij zachtjes, maar Dust hoorde het en zei ''Dan zou ik jou en het kind erg goed in de gaten houden.''

Hailey luisterde zachtjes mee maar neuriede ondertussen gewoon door. Ze hoopte dat er iets goeds uit kwam. Haar benen had ze over de rand geslagen en daar bewoog ze mee. Zachtjes zuchtte ze en ging liggen. Ze stopte een besje in haar mond nadat ze het pitje eruit had gehaald.

Ardanos zuchtte en vroeg zich af of hij zijn beste vriend moest vertellen dat hij Hailey leuk vond. Hij keek zijn vriend aan en zei toen zachtjes ''Hailey is mijn vriendin.'' Dust keek Ardanos geschokt aan. ''Dat meen je niet.'' zei hij vol ongeloof. Ardanos knikte even en zei ''Ja, maar de negen staarten vos vind het ook niet echt fijn.'' Dust knikte weer en zei ''Nou, dan zal ik jullie maar goed in de gaten moeten houden.''

Hailey luisterde mee en zuchte zachtjes. Ze was gaan liggen en neuriede ook zachtjes. Naast haar kwam een vogeltje zitten die wat besjes at. Ze had haar handen op haar buik en haar onderbenen bungelden overde rand. De staart aaide haar op de melodie van het liedje. Het was een triest lied, vol emotie en als het met liefde en gevoel gezongen werd klonk het erg mooi. Daarom neuriede Hailey het alleen maar, omdat ze niet wist of ze het met veel gevoel zong.

Ardanos knikte blij. Maar toen zei Dust "Maar als je bijvoorbeeld te ver gaat met je relatie, zal ik je moeten doden." Hij keek naar Ardanos en ging toen verder. "Of als je veel te veel kust, in het openbaar, of met elkaar slaapt, dat soort dingen." Hij keek zijn vriend doordringend aan, die zuchtte. "Waarom moet dat nou, dat kan toch gewoon?"

Hailey luisterde mee en was vastbesloten alles tegen te gaan dat hun relatie kon verbreken. Dus als het moest zou ze zelfs Dust aanvallen. Of.. Ardanos zou moeten kiezen tussen zijn vriend en haarzelf. Het was geen bemoedigende gedachte maar het was wel een uitweg. Er gingen meer dingen in haar hoofd rond. Want over een paar dagen, uitgerekend drie wist ze of ze zwanger was geworden. Ze had nu nog geen idee. Ze voelde zich nooit helemaal fit.

Dust schudde zijn hoofd en zei "Er is een veel te grote kans dat er iets gebeurt. En, als je te ver gaat, zou je haar zwanger kunnen maken ofzo. Dan zou de demon worden opgesplitst, en dat mag niet gebeuren." Ardanos keek moeilijk en zei "Nou, die demon wil dat zelf ook niet, want dan duurt het langer voor hij helemaal vrij is." Hij keek even naar Dust, die dwars door hem heen keek.

Hailey luisterde mee. Dust had een punt. Daarom was ze ook zo nerveus voor wat er gebeuren zou. Maar ze wist ook dat er een kleine kans was dat als ze zwanger was dat het gewoon een helemaal menselijk kind was. Dat kon natuurlijk ook en niemand had daar nog aan gedacht. Zachtjes zuchtte ze waarna ze weer een liedje neuriede.

Dust knikte. Hij keek even rond en zei toen "Ik moet je iets vertellen. En je zal er waarschijnlijk niet blij mee zijn." Ardanos zuchtte en schoof wat dichter naar Dust toe. Maar zijn vriend stond op en liep een hoekje in. Daarna draaide hij zich om en liet zijn vleugels tevoorschijn komen. Ardanos hield zijn adem in en zei "Wat is dat?" Dust keek hem even aan en zei "Ik ben een engel, de aartsvijand van een demon. Het tegengewicht. Als ik jouw vriendin zou doden, zou ik zelf ook doodgaan, omdat alles in evenwicht moet zijn. Daarvoor ben ik opgeleid."

Hailey luisterde al niet meer mee. Ze had haar ogen gesloten en had zich overgegeven aan het lied. Ze voelde de vogel op haar handen en deed een oog open om te kijken. Ze glimlachte toen ze de rode vogel zag. Het was een schatje en tjilpte haar deuntje na. Voor een deel dan. Hailey neuriede nog een deuntje en wachtte af. De vogel deed hetzelfde.

Ardanos zuchtte. "Misschien is het slimmer als jij en Hailey elkaar dan niet al te vaak ontmoeten." zei hij rustig. Dust knikte en liet de vleugels weer verdwijnen. "Maar eerst wil ik eten." Hij pakte het broodje boven het vuur vandaan en begon het rustig op te knabbelen. Ardanos knikte en zei "Ik ben op het dak." Hij sprong uit de schuur en liep zachtjes naar Hailey toe. Ze neuriede weer zo leuk.

Hailey had haar ogen weer gesloten. Rustig neuriede ze door en lette verder nergens op. Al voelde ze wel dat het vogeltje weg was. Ze stopte even en zuchtte zacht. Die was ook al weer weg en ze vroeg zich af waarom. Ze wreef over haar buik. Rustig en genietend van de stilte.

Ardanos glimlachde en liep rustig verder tot hij naast Hailey stond. Hij legde voorzichtig zijn handen op haar buik en gaf haar een kusje. "Dus, wat denk je?" vroeg hij zachtjes aan haar. Hij wilde niet dat Dust het hoorde, nadat hij duidelijk had gemaakt dat wat ze afgelopen nacht hadden gedaan eigenlijk niet had gemogen van hem. Dust ging ondertussen in de hooiberg zitten, wachten tot Ardanos en het meisje terug kwamen.

'Hailey opende haar ogen en glimlachte. 'Wat denk ik waarvan.' zei ze zachtjes. 'Van jouw vriend of van wat misschien een klein mens kan worden. Ja.. Mens.' Het laatste zei ze haast onverstaanbaar in zijn oor. Ze keek hem glimlachend aan en streelde zijn handen. Ze had zoveel gedachten dus ze kon niet echt zeggen wat hij bedoelde.

Ardanos glimlachde en zei "Van allebei." Hij wilde wel een serieus antwoord, maar dat zou Hailey waarschijnlijk wel geven. Hij gaf haar een klein kusje op haar buik, onder haar shirt en ging toen zitten. Dust had ondertussen zijn broodje op en deed voorzichtig zijn ogen dicht. Daarna keek hij of hij met zijn krachten op een andere plek kon kijken, maar hij kreeg alleen maar een beeld van licht dat wisselde in sterkte. Hij zag geen duidelijke vormen en geen kleuren.

'Ik denk dat hij het misschien wel goed bedoeld maar hij moet me niet de hele tijd op de lip zitten want dan krijgt hij toch problemen. En van het misschien kleine mensje, dat weten we heel snel. Binnen morgen en drie dagen weten we het. Ik ben heel erg benieuwd. Wat zou jij willen?' vroeg ze hem. Ze was eerlijk geweest over wat ze van Dust vond en was nu benieuwd of Ardanos het kind niet erg zou vinden als dat er zou komen.

Ardanos zuchtte en zei "Dust heeft me duidelijk gemaakt dat als we ervoor zorgden dat we met elkaar sliepen en er een kind uit kwam, dat hij ons allebei zou proberen te vermoorden." Hij gaf Hailey nog een kusje en vroeg zich af wanneer de school eindelijk open ging. Hij ging half op haar liggen en sloeg zijn armen om haar heen. Dust was het wachten uiteindelijk zat en sprong soepel het dak op. Hij keek even naar Ardanos en het demonenkind en verafschuwde het nog steeds.