Het oude schuurtje

Ardanos kon niet verklaren wat het gevoel was, dus schonk hij er geen aandacht aan. Hij voelde dat Hailey's hand tussen zijn schouders heen en weer ging. Toen pas merkte hij dat ze ook met zijn haren zat te spelen. Hij ging er goed voor liggen en deed zijn ogen open. Hij zag iets wat er helemaal niet was, maar dat wist hij nog niet. Hij zag mensen naar binnen springen en een werpmes naar hem en Hailey gooien. Toen het werpmes op de plek van zijn hart kwam zag hij dat het niet echt was geweest, al was hij wel geschrokken. "Zullen we helemaal in de top gaan liggen?" stelde hij voor. Hij wilde niet dat ze makkelijk gezien werden, en in de top van de hooiberg kon je makkelijk onzichtbaar worden.

Hailey stopte even met haar strelingen en keek hem even aan. Daarna knikte ze. 'Oke..' Hailey voelde dat hij ergens van was geschrokken en zou hem er zo naar vragen. Nine kwam weer even tot leven en begon tegen haar te praten. "Hail pas je wel op. Ik kan niks aan jouw gevoelens voor hem veranderen, want ik zie wel dat hij ook gevoelens voor jou heeft maar niet iedereen zal jullie.." Nine moeste even zoeken naar het goede woord. "Innige vriendschappelijke relatie goedkeuren. De demonenjagers zullen jacht op jullie beide maken." "Dat weet ik, ik weet ook dat als maar een persoon ons zo ziet en kan ontsnappen ik sowieso ter dood ben veroordeeld." "Ik ben blij dat je het begrijpt.. Ik zal me rustig houden zolang ik kan, maar onthoud dat jij niet alleen deels met mij bent versmolten, ik ben dat ook bent jou."

Ardanos klom naar boven tot hij bovenop zat. Toen ging hij in een hoek zitten. Hij hoopte maar dat Hailey zou opschieten. Als er echt demonenjagers aan kwamen zou ze worden meegenomen. Hij merkte dat als ze iets lager lagen ze net zo lekker zouden liggen en ze zouden niet al te snel ontdekt worden. "Kom je?" vroeg hij kalm. Hij wist zeker dat Hailey een verandering had gemerkt, maar hij zou het haar pas vertellen als ze veilig lagen. Hij ging alvast goed liggen en wachtte rustig op haar.

Hailey knikte en klom naar hem toe. Rustig ging ze naast Ardanos liggen en ze was blij dat ze gelijk goed lag. Ze hoopte dat hij het haar gewoon zou vertellen en dat ze niet aan hoefde te dringen. Ze keek hem aan en merkte nu wel dat ze nauwelijks te zien waren omdat ze zelf ook minder zag, niet dat het haar veel uitmaakte. Misschien wel maar nu was ze gewoon nieuwsgierig. En eigenlijk had ze het best warm gekregen. Ze bedacht dat ze onder haar tuniek nog een hemd aan had dus vanuit haar liggende positie ging ze zitten om haar tuniek uit te trekken.

Ardanos was blij dat Hailey naast hem kwam liggen. Zonder op een vraag te wachten zei hij "Daarnet had ik een soort droom. Er kwamen mannen binnen, zagen ons zitten en dooden ons allebei snel." Er kwam een verdrietige ondertoon in zijn stem. Hij keek naar Hailey om te zien hoe zij het opnam. Hij zag dat ze bezig was haar tuniek uit te trekken en dat ze daaronder nog een hemd droeg.

Hailey had het tuniek net over haar hoofd en keek hem geschrokken aan. 'En.. Heb je vaker van dat soort dromen? En komen ze dan uit?' vroeg ze gelijk aan hem nadat ze haar tuniek naast zich neer had gelegd. Haar hemdje was pikzwart wat vreemd maar mooi afstak bij haar bleke huid. "Denk je dat hij weet wat er misschien gaat gebeuren?" "Ik weet het niet.. We moeten zijn antwoord afwachten.."

Ardanos schudde zijn hoofd en zei ''Nog nooit zulke dromen gehad.'' Hij wist ook niet of ze de toekomst voorspelden of dat ze alleen maar een afspiegeling van zijn angsten waren. Toen zag hij zijn mantel en shirt liggen en werd een beetje boos op zichzelf. Snel stond hij op, pakte zijn spullen en was net weer gaan liggen toen hij een aantal stemmen hoorde. Muisstil bleef hij liggen terwijl zijn hand die van Hailey opzocht.

Hailey hoorde de stemmen en hield haar adem in en haar hand ging naar die van Ardanos. Haar ogen stonden geschrokken vooral omdat ze de stemmen niet herkende. Vluchtig schoten haar ogen heen en weer. Als de mannen, want ze herkende de zware stemmen die een vrouw niet had, de deur open deden zouden ze Ardanos zien en warenze waarschijnlijk beide dood, of hij kon heel goed smoesjes verzinnen.

Ardanos begon voorzichtig hooi over Hailey heen te gooien. Hij begroef zichzelf ook en zei "De beste manier om te verstoppen." Hij groef verder en holde de berg uit, waar ze in konden zitten zodat ze niet snel gezien zouden worden. Hij zorgde ervoor dat ze niet te zien waren van de buitenkant, maar liet wel gaten open voor lucht, vooral aan de kant van de muur. Hij hoorde dat een stem zich even verhief en hij bleef doodstil in de holte zitten. "Kom." fluisterde hij zachtjes.

Hailey was al snel naast hem gaan zitten en kroop nu dicht tegen hem aan. Het ene deel van haar was klaar om aan te vallen als het moest. Nine dus. Het andere deel van haar was doodsbang. Bijna net zo bang als op die ene sneeuwige nacht 11 jaar geleden. Hailey ril de niet maar ze had haar ogen gesloten en legde haar hoofd op Ardanos zijn schouder. 'Zouden ze naar binnen gaan..' fluisterde ze in zijn oor.

Ardanos dekte de ingang goed af. Hij hoorde een paar plofjes en maakte geen geluid meer. Hij sloeg zachtjes zijn arm om Hailey heen en hoopte dat de mannen niet in de hooiberg zouden gaan zoeken. "Verdomme, door dat onweer zijn we haar kwijtgeraakt." zei er eetje terwijl hij vloekte. Een ander antwoorde "We kunnen nu het beste gaan slapen, morgen gaan we verder met de jacht." Ardanos omhelsde Hailey, hopend dat ze de twee niet zouden vinden.

Hailey sloeg haar armen ook om Ardanos heen en hoopte heel erg dat de mannen niet het huisje binnen zouden gaan, en als ze dat al deden niet naar het hooi zouden gaan. Hailey trilde nu wel een beetje. Kennelijk waren het dus toch demonenjagers. Maar naar welke van de drie meiden waren ze op zoek. Ze vertrouwde erop dat Preal en Natas bij elkaar waren en Hailey bedacht net dat ze voordat ze ze alledrie ontmoette ze telkens stemmen dacht te horen die haar volgden.

Ardanos luisterde naar wat de mannen gingen doen. Hij hoorde ze iets neerleggen en daarna gekraag van matjes. Hij fluisterde tegen Hailey "Zeg het wanneer ze slapen." Hij zei het zo zachtjes dat het bijna niet te verstaan was voor hem, maar Hailey had een supergehoor, dus ze zou het waarschijnlijk wel verstaan hebben. Daarna pakte hij een muisje, wat zijn snuitje uit de hooiberg stak. Hij zette het voor zich neer en ging het aaien om iets te doen te hebben.

Hailey knikte met een klein kikje en begon zich te focussen op hun gehoor. Ze hoorde ze nog wat fluisteren maar al snel was er een vertrokken. Zo te horen waren het vier mannen dus ze stak vier vingers op naar Ardanos en liet er langzaam eentje zakken. Al snel volgde een tweede maar de andere twee mannen hoorde ze nog praten. 'Vind je niet dat het hiet vreemd ruikt..' zei de een tegen de ander. Hailey hield haar adem in.

Ardanos gebaarde Hailey te blijven zitten terwijl hij naar buiten klom. In zijn eentje kon hij weinig schade aanrichten. Hij bedekte de ingang zo dat je hem niet zou zien en dat je moest graven om in het holletje te komen. Toen ging hij liggen, op zijn mantel, met zijn ogen dicht. Hij deed alsof hij aan het slapen was en als de mannen hem wakker zouden maken zou hij doen alsof hij slaperig opkeek. Daar was hij echt goed in, nadat hij dat heel vaak geflikt had thuis. Toen hij lag dacht hij aan Hailey en hemzelf. Hij gespte de mesjes vast los en zorgde ervoor dat er eentje in zijn mouw verstop zat, klaar om gegooid te worden.

Hailey knikte op haar eigen vinger bleef ze meetellen tot beide in slaap zouden vallen maar hoorde ze nog steeds praten. Ze hoorde het niet heel erg goed omdat ze de muizen er door heen hoorde maar vond het nog steeds niet prettig waar ze over praten. Hopelijk merkten ze Ardanos niet op want hij zou erg naar haar ruiken en dat zou een probleem zijn. Ze had daar net nog niet aan gedacht maar nu schoot het telkens door haar hoofd.

Ardanos bedacht ook dat hij waarschijnlijk zou ruiken, en stopte snel zijn messen weg. Hij kon zeggen dat hij een vuistgevecht met haar was aangegaan, en dat ze hem er flink van langs had gegeven. Hij werd gered door in een gat te vallen waar ze niet achter hem aan wilde gaan, maar dat hij naar deze schuur had kunnen gaan, voordat hij instortte. Hij had een paar kneuzingen en behoorlijk wat blauwe plekken. Die laatste waren er ook echt door zijn valpartij, dus ze zouden hem hopelijk geloven. Hij vond het fijn dat ze het beeldje achter hadden gelaten, anders zou die misschien de vriendschap verraden.

Hailey hoorde dat er beweging kwam in de mannen en dat er eentje waarschijnlijk ging zitten. Ardanos zou hem nu wel opvallen als hij die kant op keek. De man deed dat inderdaad want hij stootte zijn vriend aan die 'au'zei. 'Zit niet te janken. Wat is dat daar?!' zei de man duidelijk geirriteerd. Hailey ademde alleen nog via haar neus. Ze merkte nu pas dat er een muisje in haar nek zat en pakte hem op. Rustig begon ze die te aaien.

Ardanos ontspande zich, zoals hij ook zou doen als hij zou slapen. Hij snurkte niet, want dat zou een beetje raar zijn. Hij wachtte rustig tot de mannen bij hem kwamen, wat ze deden en hem 'wakker maakten'. Hij deed slaperig zijn ogen open en deed net alsof hij schrok. Hij stond bijna gelijk op, in gevechtshouding voordat hij vroeg "Wie zijn jullie?" De jagers keken elkaar aan en een zei "Wij zijn demonenjagers. En jij ruikt verdacht veel naar een demonenkind." Ardanos ontspande zich weer en zei "Leuk om iemand tegen te komen met hetzelfde beroep. En dat ik naar demon ruik komt omdat ik hier eentje had gevonden deze middag. Het was een meisje met rood haar en een staart. Volgens mij had ze ook nog vossenoren. Ik ben een vuistgevecht met haar aangegaan omdat ik mijn wapens verloren was. Ik had haar alleen onderschat en ze versloeg me met gemak. Ik kon nog net hier komen voordat ik buiten bewustzijn was." De mannen knikten en zeiden "Dus daarom ruikt het hier zo raar." Ardanos knikte. "Als jullie het niet erg vinden, ik wil graag nog wat slapen." zei hij terwijl hij weer ging liggen. De mannen gingen terug en waren ook in slaap gevallen toen Ardanos nog wakker was.

Hailey vond het een goed verhaal van Ardanos, zelf zou ze het haast niet geloven. Misschien omdat ze zichzelf kende maar kennelijk waren die jagers zo dom als runden dat ze hem zonder argwaan geloofden. Ze lachte niet want in deze situatie was het totaal niet komisch. Het was best ironisch dat Hailey min of meer was opgesloten in een ruimte met vijf demonenjagers waarvan een haar vriend was. Hij was een erg slechte leugenaar vond ze maar dat was nu niet erg.

Ardanos groef een klein gaatje in de hooiberg en fluisterde tegen Hailey ''Ik probeer nog wat te slapen, doe jij dat ook of blijf je wakker?'' Hij keek haar indringend aan en wachtte op een antwoord. Zelf zou hij proberen haar zo veel mogelijk te beschermen, maar hij kon niet zeggen dat hij de wacht zou houden. Misschien bleef hij wakker uit onzekerheid, maar dan was Hailey zelf ook op haar hoede. Hij was opgelucht dat ze het verhaal geloofd hadden, anders zou hij nu waarschijnlijk samen met Hailey vermoord worden.

'Ik zie wel. Ga jij nu maar even slapen. Ik wek je sowieso als ze weer wakker worden.' fluisterde ze tegen hem. Ze keek hem aan. Er lag een zin op haar lippen die er eigenlijk uit moest maar ze wist niet of het wel zo gepast was nu. Ze wist dat Nine nu zijn best deed om die zin eruit te krijgen. Even keek ze naar beneden voor ze hem weer aankeek en fluister 'Ik hou van je..' Het was er nu uit en ze begon te blozen.

Ardanos glimlachde en bloosde tegelijkertijd. Hij kon lange tijd niets uitbrengen. Uiteindelijk knikte hij en zei ''Oké, doe dat maar.'' Hij stopte het holletje weer dicht, ging weer liggen en voelde iets warms in zijn buik. Hij had expres niet verteld dat hij ook van haar hield, zodat ze hopelijk niet zichzelf zou verraden als de demonenjagers hem pijn zouden doen. Nu ze niet wist wat hij voor haat voelde zou ze hopelijk haar leven nog niet op het spel zetten om hem te beschermen. Hij zou het haar vertellen als de jagers weg zouden zijn.

Hailey knikte. Ze was half wat triest omdat hij zelf niks had gezegd maar half blij dat zij het zelf wel had gezegd. Zo wist hij het tenminste. Nine had gezegd dat de gevoelens wederzijds waren, bedacht ze. "Ja, dat heb ik gezegd en daar houd ik me bij. Verder zeg ik niks over zijn redenen van niets zeggen. Al heb ik het denk wel bij het juiste eind. Ga ze zelf maar na.." zei hij half geamuseerd tegen haar. Hailey begon dus bij voor haar de ergste: Het was niet wederzijds, maar dat geloofde ze haast niet.

Ardanos werd door ee jager gewekt nadat hij heerlijk had geslapen. ''Kom je met ons mee?'' vroeg de man ruw. Ardanos schudde zijn hoofd en zei ''Ik wil bijkomen van de klappen en ik zou jullie alleen maar ophouden.'' Blijkbaar was de man blije geworden door zijn besluit, want hij riep opgelucht dat de jongen niet mee ging. Ze waren snel weg en Ardanos groef zich een weg naar Hailey. Hij omhelsde haar toen hij haar zag zitten en zei toen ''Ik houd ook van jou.''