Het oude schuurtje

Hailey was net een kwartiertje wakker geweest maar had Aradanos niet kunnen waarschuwen. Ze had een tijdje nagedacht en was niet tot een conclucie gekomen. Nu was ze daar wel tot gekomen ze glimlachte omdat ze zijn woorden hoorde. Gelijk omhelsde zij hem ook. Hailey voelde hoe een eenzame traan uit haar ooghoek viel. Van geluk. Hailey had geen woorden voor het gevoel dat haar nu overspoelde. Ze voelde Ardanos tegen zich aan en wenste hem nooit maar dan ook nooit kwijt te raken.

Ardanos liet Hailey los en keek toen recht in haar ogen. ''Ik ben echt blij dat die jagers stomme koeien waren.'' zei hij grijnzend. Hij kroop helemaal tegen Hailey aan en begon haar haren te strelen. Hij hoopte dat de jagers niet terug zouden komen,
maar daar was hij niet zeker van. En hij had zich verbaasd over zijn visioen en vroeg Hailey ernaar. ''Wat vond jij van dat visioen?''

Sorry voor late reactie.. Ninjaschool wilde maar niet reageren..
______________

Hailey keek hem eerst glimlachend aan. 'Ja, want ik zou je niet geloofd hebben..' zei ze grijnzend. Daarna voelde ze hoe hij tegen haar aankroop en haar haren begon te strelen. Hailey zelf begon zijn been te strelen. 'Ik.. Ik denk dat jij op bepaalde momenten bij voor jou belangrijke personen dingen voelt en ziet. Dat je het ergste dat kan gebeuren ziet en dat probeerd te voorkomen..' zei ze tegen hem. Ze moest er wel evn over nadenken.

Ardanos knikte. "Dat kan." zei hij. "Maar dit was de eerste keer. Ik weet niet of het nog een keer gebeurt." Hij kreeg kippenvel op zijn benen van Hailey's gestreel dus pakte hij haar hand en legde die op zijn schouder. "Anders voel je alleen maar bobbeltjes." zei hij glimlachend. Hij ging verder met het strelen van haar haar en verdronk bijna in de emoties die in hem speelden.

Hailey knikte en streelde zijn schouder. Ze glimlachte. 'We zien wel.. Je weet maar nooit.' zei ze tegen hem. Hailey keek hem aan in zijn ogen, bijna verdronk ze erin maar ze kon nog net boven water blijven. Ze was blij dat Nine gelijk had. "Bedankt Nine.. Voor je vertrouwen.." zei ze tegen hem. "Ik heb altijd in je vertrouwd zolang jij ook in mij vertrouwd." "Altijd.."

Ardanos knikte een klein beetje, maar zei niets. Er waren nu geen woorden nodig, alleen maar gebaren. Hij voelde dat de muisjes, die eerst in kleine groepjes tevoorschijn waren gekomen, hem nu bijna platwalsden. Ze zaten overal op zijn lichaam, opgekruld om het lekker warm te hebben. Alleen zaten ze niet op zijn schouders en hoofd, maar daar kwamen ze ook niet omdat dat te veel bewoog. Hij keek even snel en het leek haast wel of het hele leger muizen tevoorschijn gekomen was en hem wilden veroveren zodat ze van zijn warmte konden profiteren. Hij lachde zachtjes, maar keek niet meer naar de muisjes.

Hailey grinnikte zachtjes even om de muisjes maar lette daarna niet meer op ze. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en het voelde goed. 'Bedankt dat ik dit geluk mag meemaken..' fluisterde ze in zijn oor. Ze was geheel oprecht gelukkig. Niemand zou dit gevoel ooit nog van haar af kunnen nemen of het kapot maken. Niemand. Hailey wist namelijk allang hoe het was om vanbinnen dood te zijn.

Ardanos glimlachde. Hij legde zijn hoofd tegen het hare en fluisterde ''Geen dank, jij ook bedankt.'' Hij liet zijn hand langs haar hals glijden en begon die toen te strelen. Er kropen meer muisjes over hem heen en uiteindelijk had hij een donsdeken van muisjes. Hij had het alleen warm, dus schoof hij de muisjes naar de zijkanten zodat hij wat kon afkoelen. Een muisje stak zijn snuitje in de lucht en rook even, wat er grappig uit zag. Ardanos grinnikte en liet het daarbij.

Hailey glimlachte. Haar hand ging iets omhoog zodat ze weer zijn haar kon strelen zoals ze eerder al had gedaan. Ze voelde Ardanos zijn hand over haar hals glijden en vond het een prettig gevoel. Ze keek even naar de muisjes die hij aan de kant schoof, bij Hailey zel bemerkte ze had ze weinig last van de muisjes. Terwijl ze wist dat zij warmer was. Misschien rook ze niet zo lekker.

Ardanos begon de muisjes zorgvuldig te verplaatsen, zodat ze een stevige berg vormden. Hij zette ze allemaal heel precies neer en uiteindelijk zei hij "De muizenberg." Hij lachde zachtjes en legde zijn hand weer in haar nek. Zelf vond hij het zo fijn als ze met zijn haren speelde, maar liet dat niet merken. Als zijn familie hem zo zou kunnen zien zouden ze hem een hele preek geven. Hij zei dat ook tegen Hailey en zei toen "Maar ze hoeven er niet achter te komen."

Hailey knikte. 'Het hoeft niet.. Maar zouden ze geen argwaan krijgen als je nooit met een vriendinnetje thuis zou komen..' zei ze zacht tegen hem. Met een warme glimlach. Ze had de hele tijd rustig met zijn haar gespeeld en zijn hoofd gestreeld. Ze had naar zijn muizenberg gekeken die er erg komisch uitzag. Hailey vond de strelingen in haar hals erg prettig, heel erg prettig.

Ardanos deed zijn ogen dicht. Hij bedacht even wat Hailey bedoelde, en zei toen "Ik kan wel laten doorschemeren dat ik een vriendinnetje heb, maar dat ze heel verlegen is, bijvoorbeeld. Mijn familie is geen demonenhater, maar ze vinden gezelschap niet echt fijn." zei hij een beetje bedroefd. Maar dat was al snel weer over en met hernieuwde kracht ging hij door met het strelen van Hailey's hals.

'Dat is niet erg. Ik wil ze best een keer ontmoeten, en dan gewoon buiten. Ik zal ze niet vragen mij in hun huis te nemen als ze dat niet willen. Alleen dat ze mij gewoon accepteren en geen haat jegens mij koesteren. Omdat ik niks fout heb gedaan..' zei Hailey positief tegen hem. Ze glimlachte terwijl ze naar hem keek. 'Het komt allemaal wel goed.' fluisterde ze daarna tegen hem.

Ardanos glimlachde. "Dat hoop ik maar." zei hij zachtjes terug. Hij vond het idee van Hailey wel goed, maar zou hij ze dan inlichten of niet? Het zou een hele schok zijn als ze zagen dat zijn vriendinnetje een demon in zich had. Snel schoof hij die gedachten opzij omdat hij er nu niet over hoefde te piekeren. Pas als ze er naar zouden vragen zou hij gaan antwoorden. Hij grijnsde bij de gedachte aan zijn familie die enorm schrok van Hailey's verschijning.

'Hoop is de beste raadgever.' zei Hailey tegen hem. Dat had Kyle een keer teen haar gezegd en dat had ze altijd in haar achterhoofd gehouden. Ze glimlachte naar hem, verder dacht ze niet meer na over zijn familie. Dat zou later wel komen. Ze was blij dat haar ouders haar gewoon geaccepteerd hadden, maar zijzelf had hetzelfde gedaan in hun plaats. Hailey dacht even aan de nu in totaal vijf meest belangrijke mensen in haar leven eigenlijk had ze er maar een dichtbij. Ze was er blij mee.

Ardanos zei niets meer. Hij deed zijn ogen dicht en het leven ging verder. De muizenberg stortte in omdat alle muisjes ervanaf liepen. Hij glimlachde toen hij het gepiep hoorde en kreeg toen honger. "Ik heb honger." zei hij. "Heb jij nog wat bij je of moeten we terug halen?" Hij keek haar vragend aan omdat hij moest weten of zij nog eten had. Als dat zo zou zijn, zou ze het tevoorschijn halen, hopelijk een deel aan hem geven, en dan was het binnen een paar seconden op.

Hailey glimlachte en merkte nu dat zijzelf ook wel trek had. Haar beide handen gingen op zoek naar haar tas en openden die. Er zat nog een groot stuk vlees in dat alleen vandaag nog goed zou zijn. 'Kom we delen dit stuk, het is toch alleen vandaag nog goed.' zei ze tegen hem. Ze haalde het spul dat ze eromheen had gedaan eraf en legde het daarop op de tas.

Ardanos haalde zijn mes tevoorschijn, wat nog een beetje naar vlees rook. Hij sneed het vlees in plakken die dik genoeg waren om lekker te kunnen bijten, en dun genoeg waren om makkelijk op te eten. Hij gooide een paar stukjes naar de muisjes, die er gelijk van begonnen te eten. Toen veegde hij zijn mes af aan het hooi en stak het in de schede. Hij pakte een stuk en beet daar een kleiner stukje van af zodat hij niet gelijk helemaal vol zat. Het reepje was al snel op, maar hij wachtte netjes tot hij een tweede nam.

Hailey pakte toen hij klaar was ooksnel een reepje en beet daar een stuk vanaf. Ook bij haar was de reep snel op. Ze voelde haast hoe die de honger wat verzachtte en wachtte even tot ze het volgende reepje pakte. Ze keek even naar Ardanos nadat ze een straalte bloed had weggeveegd dat langs haar kin liep.

Ardanos grijnsde. Hij pakte nog een reep en begon die wat rustiger op te eten. De muisjes keken nu ook rond de tas om te kijken voor gevallen vleesstukjes. Toen hij zijn mond leeg had zei hij "Volgens mij vinden de muizen het ook lekker." Zelf vond hij het ook lekker, dus kauwde hij elke hap goed zodat hij alles zou proeven. Hij voelde hoe er een bloedstraal langs de andere kant van zijn kin liep. Nu leek hij echt op een vampier, met rode lippen, tanden en mondhoeken. Hij grijnsde toen een muisje het bloed op ging likken.

Hailey grijnste bij het zien van het muisje. Zelf pakte ze nog een reep en nam daar een hap van. Ze kauwde goed en bij haar was er eigenlijk geen gevallen stukje te vinden. Ze zag een muisje naar haar toe lopen en pakte hem rustig op. Nou eigenlijk stak ze haar hand uit en ging hij daar op zitten. Ze bracht hem voor haar gezicht maar zette hem daarna op zijn schouder. Met een nagel scheurde ze een klein stukje vlees van het reepje en voerde dat aan hem.

Ardanos grijnsde. Hij had zijn reep op en legde een ander reepje neer op het hooi. Gelijk stoven de muisjes eropaf en het reepje was snel op. Ardanos nam nog een reep, wat hij snel op had en zei toen "Ik wacht even met de volgende. Hij ging liggen en er kwamen een paar muisjes over zijn borst, waar ondertussen ook bloedspetters op zaten naar zijn mond gelopen en staken hun snuitjes tussen zijn lippen. Snel liet Ardanos wat lucht tussen zijn lippen lopen, dus de muisjes gingen geschrokken het bloed oplikken.

Hailey glimlachte. Ze had net haar tweede reep op en pakte haar derde. Ze verdeelde de helft onder een paar muizen en de andere helft at ze zelf op. Daarna veegde ze het bloed af van zichzelf maar liet de muisjes haar vingers schoon likken wat ze helemaal niet erg vonden. Daarna voelde ze haar staart die zich onder haar hand plaatste en begon met de plukjes te spelen.

Ardanos had genoeg gegeten, dus liet hij de muisjes hun gang gaan. Hij aaide ze en de muisjes schoten opeens weg. Ze kropen allemaal naar de rest, waar ze als een grote pluizenbol gingen zitten. Ardanos keek verbaasd op en zag dat de kat hun holletje binnen was gekomen. Hij pakte de kat voorzichtig op en legde die op zijn buik, waarna hij haar ging aaien. De kat begon te spinnen en had geen aandacht meer voor de muisjes. Ardanos glimlachde, ging weer liggen en deed zijn ogen dicht.

Hailey keek even naar Ardanos en zag dat de muisjes weg waren maar dat het vlees op was. Hailey bleef zitten en trok haar benen naar zich toe. Haar hand die het dichtst bij Ardanos lag ging naar zijn hals, streelde daar even maar ging al snel door naar zijn haar. Hailey had min of meer het gevoel dat hij dat erg prettig vond. Hailey glimlachte en staarde even voor zich uit.