Het oude schuurtje

Hailey haalde even adem en kon net 'Stop, het kietelt zo!' uitbrengen voor ze hem de laatste zin hoorde zeggen. Even dacht ze er niet aan maar hij kon dus ook niet tegen kietelen. Nu kreeg ze de volle laag en buikpijn van het lachen. Ze keek hem aan en haar ogen spraken boekdelen. Ze genoot ervan. Hailey tilde haar hand op en probeerde die op de zijne te leggen.

Ardanos grijnsde toen hij in Hailey's ogen keek. ''Ja, dat weet ik.'' zei hij plagend. ''maar toch stop ik niet.'' Hij voelde haar hand op de zijne, maar bestede meer aandacht aan het kietelen als aan haar handen. Hij kwam wag dichterbij liggen zodat hij haar makkelijker kon kietelen. Hij dacht er niet eens bij na, alleen maar dat hij haar dan kon vermaken.

Als Hailey had gestaan of gezeten was ze zeker omgevallen. Ze ademde wat sneller van het lachen en in haar ooghoeken waren kleine traantjes te zien. Ze had nu een hand bij haar buik en een hand op Ardanos zijn hand. Die liet ze even los want ze redde het nog goed. Als ze het zelf niet meer zou houden of hij zou zijn verdediging wat verzwakken zou ze hem aanvallen.

Ardanos ging rustiger door met kietelen. Hij kietelde Hailey rustig, want zelf werd hij ook een beetje moe. Als zij hem nu zou gaan kietelen zou hij zich niet meer kunnen verzetten. Toen bedacht hij zich opeens iets. Hij pakte een hand hooi en stopte dat onder haar hemd. Zelf vond hij het hooi kriebelen, dus hopelijk zou dat helpen haar neer te krijgen.

Hailey werd iets rustiger vanaf het moment dat Ardanos wat rustiger kietelde maar toen ze het hooi voelde gierde ze weer van het lachen handen ging moeizaam op zoek naar de rand van haar hemd. Ze kronkelde een beetje heen en weer. Ze kreeg een van haar eigen haren in haar mond en haar ene hand moest nu dus terug naar haar mond.

Ardanos begon te lachen en stopte helemaal met kietelen omdat hij achterover viel. Hij lag op zijn rug te lachen, en als het stopte hoefde hij maar even te kijken of hij schoot weer in de lach. Hij rolde op zijn zij en werd wat rustiger. "Kietelt het." vroeg hij quasi-nonchalant aan Hailey. Hij grijnsde en zei toen "Tja, hooi is altijd kietelend.

Hailey pakte snel de haar weg en stak haar tong naar hem uit. Haar ademhaling was nog steeds versneld maar rustiger pakte ze nu het hooi weg. Ze keek even naar Ardanos en gooide het hooi naar zijn gezicht. Als hij afgeleid zou zijn zou zij hem eens te grazen nemen. Even terugpakken, dat had hij wel verdiend. Gratis.

Ardanos voelde het hooi in zijn gezicht komen en veegde het even weg. Hij keek naar Hailey en zei "En nu?" Hij voelde iets onder zijn shirt kruipen. Het was geen muis, daar was het te groot voor. Hij pakte het beest voorzichtig en zag dat het een cavia was. Hij zette het beestje op zijn zei, waar het gelijk aan zijn vinger begon te knabbelen.

Hailey keek hem glimlachend aan. Ze haalde haar schouders op. 'Licht eraan.. Dat we hier blijven of dat we ergens heen trekken. EN er moet nog voor wat vlees gezorgd worden..'zei ze vrolijk. Hailey wreef even in haar ogen keek hem weer wakker aan nadat ze rechtop was gaan zitten. 'Of we stellen dat uit en dan mag jij iets verzinnen..'

"Nou, ik weet het niet. Ik dacht eigenlijk dat je me terug wilde pakken, maar als dat niet hoeft gaan we wel gewoon jagen." Ardanos keek om zich heen om te kijken of hij alles bij zich had. Zijn riem met messen en mantel lagen in een hoekje en eigenlijk had hij geen zin om weg te gaan. "Maar we kunnen wel gewoon hier blijven, hier is het warm zat zonder vuur."

'Oke..' zei Hailey heel kalm. Ze bleef zijn ogen volgen tot een geschikt moment. 'En trouwens.. Wie zegt dat ik dat niet wilde. Laat dat denken maar aan mij over..' zei ze met een grijns tegen hem. Ze had haar messen en al haar andere spullen in een of andere hoek neergelegd en wist dat die daar nog wel lagen. En Ardanos had gelijk, het daar erg warm.

"Oke." zei Ardanos. "En laat het acteerwerk maar aan mij over." Hij kwam overeind en kroop naar de opening. Opeens bedacht hij dat hij zijn messen vergat en draaide zich om, met zijn rug naar Hailey. Hij dacht niet meer aan het kietelgevecht en pakte de riem. "Dus, waar gaan we jagen?" vroeg hij. Zijn arm gleed weg en hij belande met zijn hoofd in zijn mantel. Gelukkig dempte die de woorden, want die waren behoorlijk grof.

Hailey grijnste. 'Hmm.. Zien we wel. Ik moet eerst buiten zijn voordat ik weet waar de meeste dieren zijn..' zei ze tegen hem. Ze kon het dan wat beter horen, dan waren niet allerlei kleinere dieren om haar heen. Haar hand ging op zoek naar haar messen en die bond ze weer vast toen ze ze had gevonden. Haar mantel lag naast haast haar. Ook deed Hailey haar tuniek weer aan.

Ardanos deed zijn riem om en trok toen zijn mantel aan. Daarna kroop hij naar buiten en zei "Waar wachten we dan nog op." Hij klom uit een gat en stond op het dak. Hij zette zijn voeten voorzichtig neer omdat er veel slechte plekken in het dak zaten. Gelukkig was hij niet zwaar, dus kon hij op de meeste plekken staan. Daarna ademde hij diep in en uit.

Hailey kwam na hem het hooi uit en schudde een keer met haar hoofd om de laatste slaap te doen verdwijnen. Daarna knoopte ze haar mantel vast en liep naar buiten. Buiten snoof ze zacht de geuren van het bos op en zette haar voeten op een tak. De tak kraakte niet onder haar gewicht wat Hailey prettig vond. Ze had een grote glimlach op haar gezicht en begon te luisteren.

Ardanos keek om en zag Hailey staan. Hij liep voorzichtig naar haar toe, maar kon niet voorkomen dat het dak, of wat er van over was, helemaal heel bleef. Uiteindelijk stond hij in een boom en keek in het rond. "Dus superoor, waar zijn de slachtoffers." zei hij grijnzend. "Ik heb wel zin in vlees." Hij pakte vast een potje met een grote opening en stak daar een klein, perfect werpmes in. Zelfs een schram hiervan betekende de dood.

Hailey grijnsde. 'Daar zijn de herten. Het zijn er 8.' En ze wees richting het oosten. 'In het westen zijn er wat kleinere dieren maar met meer. En richting het noorden zijn een paar zwijnen. Kies maar.' zei Hailey nadat ze rustig had geluisterd. Ze waren niet ver van de dieren af wat haar opluchtte want ze had geen zin gehad in een kilometers lange wandeling.

"Laten we maar voor de herten gaan." zei Ardanos. "Daar hoeven we er maar een van te doden." Hij keek resoluut naar Hailey en zei toen "Gaat u voor." De herten waren gelukkig niet al te aggresief, want hij had geen zin om verwondingen van een gevecht met een dier op te lopen. En hopelijk kwamen de demonenjagers niet achter hen aan. Deze keer zouden ze hem zeker te grazen nemen, samen met Hailey als ze die zagen.

Hailey grijnste en knikte. Die waren gelukkig het dichtste bij. Hailey ging voorop. Haar mes had ze al in haar hand. 'Hopelijk laten die jagers ons met rust. Ik weet alleen niet zeker waar ze zijn omdat ze niet praten. Ze hebben grondig onderzoek gedaan..' zei ze tegen Ardanos. Ze kon nog normaal praten omdat de herten nog wat verder weg waren. Hailey liep heel evenwichtig door.

Ardanos knikte. "Ach, zelfs als jij je verstopt doen ze mij wat aan omdat ik ze de verkeerde kant op heb gestuurd." zei hij. "Dus we kunnen..." Hij maakte zijn zin niet af omdat hij een hert zag staan op de grond. Hij wilde bijna zijn mes gooien toen hij bedacht dat het hele beest vergiftigd zou worden. Snel pakte hij een 'schoon' mes en keek naar Hailey.
----
Verdergaan in het bos?

Jep.

Hailey ging het schuurtje weer binnen en legde het hout in een hoek. Ze moest even op zoek naar de vuurstenen in haar tas. Ze wist dat ze die nog had want ze had die nog niet gebruikt. Hailey doorzocht haar tas en haalde er heel wat kleren en andere rotzooi uit, op de bodem vond ze twee vuurstenen terwijl ze zuchtend naar haar zooi keek die ze eruit had gehaald.

Ardanos sprong verder en verder. Het was uiteindelijk toch nog een heel eind voor hij bij het schuurtje zou komen. Maar dat zou Hailey genoeg tijd geven een vuurtje te maken. Hij dacht aan de nacht die ze hadden doorgebracht. Zo speciaal was hij nou niet echt, behalve dan het gevaar van de jagers, het onweer, hij die sliep, de hooiberg, etc.

Hailey ruimde snel even op en legde een stuk ding neer waar ze het hout goed oplegde voor ze de kleine vuurkorf zag dier er stond. Ze pakte die maar omdat dat een stuk veiliger was. Hailey legde het hout goed neer en begon met het proberen om het aan te krijgen. De eerste keer, mislukt. De tweede keer, mislukt. De derde keer, mislukt. De vierde keer, bijna en de vijfde keer kreeg ze eindelijk een klein vuurtje. Hailey glimlachte.

Ardanos zag de schuur in zicht komen en sprong voorzichtig op het dak. Het stond bijna op instorten, maar hij liep over een paar steunbalken en sprong toen door een gat naar binnen. Hij zag Hailey zitten bij een vuurkorf en zag dat ze al een goed vuurtje had gemaakt. "Vlees is er." zei hij vrolijk terwijl hij de tas pakte. Hij deed hem open en de geur van vers, rauw vlees kwam eruit.